Focus: Nicolas Roeg

Hij is 89 jaar en maakte tien jaar geleden met Puffball zijn laatste film, maar jonge filmmakers die geen ingesleten paden willen bewandelen doen er goed aan zijn werk te bestuderen. We hebben het natuurlijk over de Britse filmmaker Nicolas Roeg, wiens werk veel te weinig te zien is.

Worm in Rotterdam doet er iets aan door 18 oktober Roegs vroege klassieker Walk­about te vertonen. Roegs carrière is even grillig als zijn films. De Brit begon in 1947 als editor en maakte daarna furore als een uitstekende cameraman. Hij draaide onder meer beelden voor Lawrence in Arabia (1962), maar werkte ook voor François Truffaut (Fahrenheit 451) en Jon Schlesinger (Far From the Madding Crowd, 1967). In 1970 maakte Roeg een controversieel regiedebuut als coregisseur met Performance. De film was door Warner bedoeld als stervehikel voor Mick Jagger, maar onder regie van David Cammell en Roeg werd het een giftig mengsel van seks, geweld en identiteitsverwarring. Warner was not amused en liet de film twee jaar op de plank liggen. Zoiets is nooit slecht voor de reputatie van een debuterende filmmaker. Een jaar later maakte Roeg zijn solodebuut met Walkabout. Daarin zijn een tienerdochter en haar zevenjarige broertje in de outback van Australië na de zelfmoord van hun vader volledig op elkaar aangewezen. Als ze een Aboriginal ontmoeten, wordt hij hun steun en toeverlaat in de wildernis, maar als ze de bewoonde wereld bereiken, blijkt deze gevaarlijker dan de ruige natuur.
Voorafgaande aan Walkabout vertoont Worm het half uur durende Dear Lorde (Emily Vey Duke en Cooper Battersby, 2015). Daarin zoekt een meisje, dat botten verzamelt, contact met haar helden, onder wie primatoloog Jane Goodall en de Nieuw-Zeelandse popster Lorde.

worm.org