Focus: Syrian New Waves
Houses Without Doors
Het is een deprimerende gedachte dat de oorlog in Syrië al langer duurt dan de Tweede Wereldoorlog. Hoe daar als Syrische filmmaker op te reageren? De gedachte in het begin van de oorlog dat filmgetuigenissen van wreedheden de wereldopinie zouden wakker schudden en zo zouden bijdragen aan beëindiging van de oorlog, bleek een illusie.
Doordat de oorlog uitgroeide tot een monsterlijk geopolitiek belangenconflict raakte de wereldopinie het spoor bijster. Wie is agressor en wie bevrijder in de Syrische oorlog? Of zijn dit in Syrië woorden zonder betekenis geworden? Alle vechtende partijen gooien gruwelbeelden in de propagandastrijd met als gevolg dat aan elk nieuwsbeeld wordt getwijfeld. Sommige (jonge) Syrische filmmakers reageren op de verlammende situatie door niet langer wreedheden te filmen, maar persoonlijke documentaires te maken. Zo willen ze ontsnappen aan de afstompende werking van de eindeloze herhaling van schokkende oorlogsbeelden.
Met het programma Syrian New Waves presenteert EYE van 8 t/m 10 september een aantal van deze films en voorbeelden van de veranderende houding in beeldende kunst en muziek. De films stellen vragen over de verhouding tussen persoonlijke ervaringen en gedachten en collectieve ervaringen. Kan de Syrische oorlog worden begrepen als een universeel verhaal over lijden en strijd van één volk? Of is de term Syrisch volk misleidend, omdat hij een eenheid suggereert die niet bestaat? Ook tonen de films de neerslag van de oorlog op het dagelijkse (familie)leven.
Syrian New Waves opent met Houses Without Doors van Avo Kaprealian. Daarin doet de in Aleppo wonende regisseur vanaf zijn balkon verslag van de veranderingen in het leven van een Armeense familie, waarvan de voorouders een eeuw geleden naar Syrië vluchtten. Historische beelden van de Armeense genocide in Turkije suggereren een parallel met de situatie in huidige Syrië. Sara Fattahi portretteert in Coma drie vrouwen in een huis in Damascus die worstelen met herinneringen aan het verleden en de dagelijkse oorlogswerkelijkheid. Van Ammar al-Beik is zijn Syrische Trilogie te zien: drie korte films over het dagelijkse leven van de regisseur in oorlogstijd. Zijn kind wordt geboren, er is een circus in de stad, maar er vallen ook bommen uit helikopters. De drie regisseurs zijn bij de vertoning van hun films aanwezig.