Het nieuwe kijken #62

Het beste aan dvd’s was dat er meer op kon dan alleen de film. Via een tergend traag reagerend menu kon je met de pijltjestoetsen van je afstandsbediening bladeren door allerlei extra’s. Interviews met acteurs en andere crewleden, commentaar van de regisseurs, scènes die de montage niet haalden, bloopers en behind-the-scenes filmpjes. Met een beetje geluk bevatte je dvd de film en de hele wereld erachter.

In het Netflix-tijdperk is dit in het slop geraakt. De streamingdienst kapt de aftiteling zo snel mogelijk af om je direct een volgende film of serie voor te schotelen die automatisch start. Het bedrijf doet geen enkele poging je te verleiden om langer in de wereld van de film te blijven hangen. En bijvoorbeeld te ontdekken hoe hij gemaakt is.

Bij één recente megaproductie is dat extra jammer. Mowgli: legend of the jungle is een nieuwe incarnatie van Jungle Book. Het verhaal kent iedereen nog van de Disney-tekenfilm. De Britse regisseur Andy Serkis, bekend als de acteur die Gollem speelde in The Lord of de Rings, creëerde een volwassen verfilming zonder liedjes en dansjes. Serkis is de meester op het gebied van performance capture: het omzetten van acteerprestaties naar digitale animaties.

Ik keek Mowgli zonder te weten dat Bagheera de panter eigenlijk een grommende Christian Bale op handen en voeten is. Of dat Baloe de beer gespeeld wordt door Andy Serkis zelf. Achter Kaa de python schuilt het gezicht en de stem van Kate Winslet. Alle dieren in de film hebben een snuit die net wat spitser is dan je van de natuur gewend bent. Blijkbaar was het makkelijker om hier menselijke emoties op te projecteren. Mijn overheersende gedachte tijdens het kijken was: hoe hebben ze dit geflikt?

YouTube bood uitkomst. Ik heb aansluitend op de film minstens even lang gekeken naar behind-the-scenes filmpjes waarin de technieken worden onthuld en interviews met de cast over hoe je geloofwaardig beweegt als wolf of slang. Vanity Fair heeft bijvoorbeeld een geweldige video waarin Serkis frame voor frame vertelt hoe ze het hebben aangepakt. Zonder zulke behind-the-scenes extra’s is een film als Mowgli maar half zo leuk.