Carte postale de Cannes (4)

Cannes is nooit alleen vermaak geweest maar heeft zich, als dat nodig was, altijd uitgesproken over de politieke arena waarin filmmakers hun werk doen.

In die zin is het niet meer dan logisch dat Mohammad Rasoulofs Good Bye in de Un Certain Regard-competitie werd opgenomen. Samen met Jafar Panahi werd de Iraniër vorig jaar tot zes jaar cel veroordeeld, omdat zijn films de Islamitische Revolutie in gevaar zouden brengen. Behalve Johnny Depps en Penelope Cruz’ aankomst op de rode loper was Rasoulofs screening gisteren de belangrijkste gebeurtenis.

Artistiek directeur Thierry Frémaux van het festival verklaarde tijdens z’n introductie dat de film “met kracht en overtuiging” gemaakt is. Dat Good Bye semi-illegaal was opgenomen, zoals men eerder al in een verklaring had laten weten, was af te zien aan de vorm, want elke scène is binnen opgenomen. De gordijnen zijn altijd dicht of er is op binnenplaatsen gefilmd.

Het laat je als kijker Rasoulofs wereld beleven. Hij is dan wel op borgtocht vrijgelaten, maar wordt ongetwijfeld nog steeds intensief door de Iraanse autoriteiten in de gaten gehouden. Alles moet in het geheim. Maar was het verder wat met die film? Niet echt. Houterig spel en hier en daar kwezelig melodramatische shots bemoeilijken emotionele betrokkenheid. De film is interessant als historisch document, laten we het daarop houden. Volgende week na de vertoning van Jafar Panahi’s This Is Not a Film volgt een persconferentie, meldde Frémaux na afloop. We komen erop terug.

Hoe zat het met die rode loper en de cast van de vierde Pirates-film? Precies zoals verwacht: een massa mensen, een flink aantal gillend, en Depp en Cruz als koning en koningin van het bal.

Tilda Swinton mag dan een Oscar in de kast hebben, samen met Lynne Ramsay heeft ze desondanks vier jaar moeten leuren met de plannen voor We Need to Talk About Kevin, vertelde ze tijdens het interview. Het is Swintons film, net zoveel als die van Ramsay.

Ondanks haar persoonlijke betrokkenheid kon ze de twijfels over de film niet helemaal wegnemen. Het punt dat We Need to Talk About Kevin wil maken, is dat de liefde tussen een moeder en haar kinderen niet vanzelfsprekend is maar juist complex. Dat het misschien wel alleen toeval is dat die moeder van haar kind houdt en dat die liefde er soms helemaal niet is. Wat rammelt aan de film bewaren we voor het interview later in de Filmkrant.

Ook al kon ze de bezwaren niet helemaal wegnemen, het was een fijn gesprek. Swinton is een uitgesproken actrice en dat hoeft niet te verbazen, gezien haar keuze voor complexe, niet altijd sympathieke maar wel altijd boeiende rollen. Domme vragen werden gisteren met een glimlach en zwijgen beantwoord, maar voor vragen over de film en zelfs voor persoonlijke vragen over haar moederschap nam ze de tijd.

Totaal incrowd dit nieuwtje, maar daarom niet minder waar: The Huffington Post heeft een betaalde kracht speciaal naar Cannes gestuurd om interviews te regelen met sterren waarin steeds gevraagd moet worden wat ze met hun geld doen. Hoe lang zou dat werken?

Waar gisteren ook ongeduldig naar werd uitgekeken, was Le gamin au vélo van de broers Dardenne, die met Rosetta (1999) en L’enfant (2005) hier in Cannes al twee Gouden Palmen wonnen. Het verhaal over een jongen die door z’n vader in de steek wordt gelaten en dan maar met moeite went aan z’n nieuwe leven is een ontegenzeggelijke Dardenne. Opnieuw bouwen ze met onverwoestbare logica een verhaal op. Wat zich in de ene scène met kleine signalen aankondigt, gebeurt in een volgende scène zonder dat de film door die voorspelbaarheid aan kracht verliest. Alsof hij claimt dat dit echt de enige manier is waarop het verhaal verder kan. Le gamin au vélo is minder confronterend dan Le silence de Lorna (2008), maar laat emotioneel een diepere indruk achter.

Bescheidenheid siert de zesentachtigjarige Michel Piccoli die graag instemde om auditie te doen voor Nanni Moretti’s nieuwe film Habemus Papam, vertelde de Italiaan gisteren. In meer dan 220 films speelde Piccoli al en hij werkte samen met onder meer Godard, Buñuel, Truffaut en Claude Sautet. En dan te bedenken dat de jonge Amerikaanse acteur Shia LeBeouf onlangs weigerde auditie te doen omdat hij al zo’n grote ster zou zijn.