Wakker in een boze droom

Wat gebeurt er met je leven als je hoort dat je borstkanker hebt? Peter en Petra Lataster volgen drie vrouwen die dit slechte nieuws kregen.

Een op de acht vrouwen in Nederland krijgt in haar leven te horen dat ze borstkanker heeft. Peter en Petra Lataster kijken met Wakker in een boze droom achter dit cijfer. Wat gebeurt er met deze vrouwen en hun omgeving als zij het nieuws te horen krijgen?

De Latasters volgen maandenlang gedetailleerd de impact van de ziekte op het leven van drie getrouwde vrouwen, in leeftijd verschillend van dertig tot bijna zestig. Als een vlieg op een muur volgt de commentaarloze film de vrouwen thuis en bij hun gesprekken en behandelingen in het ziekenhuis.

De drie reageren totaal verschillend op wat hen overkomt. De een gebruikt de woorden ‘verminkt’ en ‘niet volmaakt’ in het vooruitzicht van een mogelijke borstamputatie, een ander, bij wie een borst is afgezet, heeft er minder moeite mee. Zij voelt zich ‘niet gehandicapt’ en vindt het missen van een borst ‘meer sneu’ voor haar man dan voor zichzelf.

Er zijn meer verschillen. De ene vrouw gaat emotioneel kopje onder in angst en verdriet, de ander probeert de rationele greep op haar leven te houden. Wakker in een boze droom laat zien dat de universele patiënt niet bestaat: iedereen reageert anders op ziekte, ook als die levensbedreigend is. Ook toont de film dat artsen en verpleegsters, anders dan ziekenhuisclichés willen doen geloven, patiënten niet als ‘gevallen’ zien, maar als mensen, voor wie zij zich tot het uiterste inspannen. Zo is het althans in deze film, waarin de vrouwen in het Amsterdamse Antoni van Leeuwenhoek worden behandeld.

Na Sacha Polaks recente documentaire Nieuwe tieten, waarin de filmmaakster, die het ‘borstkanker-gen’ heeft, haar borsten preventief laat amputeren, lijkt Wakker in een boze droom misschien een overbodige film, maar hij is het niet. Nieuwe tieten gaat niet over borstkanker, maar over het voorkomen ervan. Wakker in een boze droom laat zien wat er met je gebeurt als je het hebt.

Zoals eerder in hun ontroerende documentaire Niet zonder jou, over de dementie van Peter Latasters moeder, tonen de Latasters in Wakker in een boze droom radeloosheid, verwarring, angst en verdriet, maar ook veerkracht en humor. Waarbij de film met de kibbelrelatie van een van de vrouwen met haar man wat al te makkelijk op de lach mikt. Wakker in een boze droom, dat op het IDFA de prijs voor beste Nederlandse documentaire won, is geen vernieuwende cinema, maar toont de kracht van de humane, empathische Nederlandse documentaire-traditie.