Verloop van jaren — Dichter bij Remco Campert (The Passing Years)

Remco Campert is "open cocon" die het liefste in de schaduw blijft om te kunnen schrijven. In zijn miniatuurportret komt John Albert Jansen iets dichter bij de mens Campert.

Verloop van jaren is geen grote biografische documentaire over de dichter Remco Campert maar een miniatuurportret van zijn dagelijkse leven, met als vaste prik een potje Scrabble met zijn vrouw Deborah en zijn dagelijkse, moeizame gang naar de typemachine, want "zolang ik schrijf leef ik". De notoir zwijgzame Campert noemt zichzelf een "open cocon", waarna zijn vrouw hem corrigeert: "Een cocon is niet open." "Deze wel", antwoord Campert droogjes.
Zo is Verloop van jaren ook een portret van een huwelijk waarin de rollen in de loop der jaren een vaste vorm hebben aangenomen. Zijn vrouw is de praktische van de twee: "Mensen voelen de behoefte om Remco te helpen, want hij neemt zelf geen verantwoordelijkheden. Hij is egocentrisch en leeft alleen voor het schrijven", zegt ze met niet al te veel enthousiasme. Campert probeert de boel ondertussen te sussen door vanuit de andere kant van de kamer te roepen: "Het gaat heel goed tussen ons", waarna haar spottende lach ongemakkelijk door de kamer galmt.
Campert leerde van Lucebert dat het alles of niets is als je voor de kunst wil leven. Campert is dan ook "geen vaderlijk type", gaat zijn vrouw verder in haar analyse van zijn karakter — Campert zit erbij en luistert ernaar. Een latere scène met een van zijn dochters doet vermoeden dat ze gelijk heeft. Zijn dochter herinnert zich dat ze hem vroeger niet echt kende, haar vader zei alleen: "Lees mijn gedichten maar." "Iedereen kan jouw gedichten lezen", zo verwoordt ze de misschien wel levenslange behoefte om speciaal gevonden te worden door je ouders.
Zelf heeft Campert zijn vader, dichter en verzetsstrijder Jan Campert, amper gekend. Nu hij op leeftijd is komt zijn jeugd scherper terug en probeert hij zich voor te stellen hoe zijn vader zich op de laatste momenten in concentratiekamp Neuengamme gevoeld moet hebben.
Dit jaar uit het leven van Campert is niet allen daardoor soms pijnlijk om naar te kijken. Aan alles is voelbaar dat hij zijn leven wel erg lang vindt duren. Het is ijl geworden om hem heen, volgens John Albert Jansen, die eerder films over Hugo Claus en Wislawa Szymborska maakte. Campert is iemand die graag in de schaduw blijft, en het liefste wil dat niemand hem ziet ("ik blijft onzeker"), toch lukt het Verloop van jaren om iets dichter bij de mens Campert te komen.

Mariska Graveland