UNE LIAISON PORNOGRAPHIQUE

De afgelopen jaren leek de Franstalige film zich definitief te hebben ontworsteld aan het imago van het tobberige relatiedrama, maar in Une liaison pornographique blijken ze toch nog te bestaan: de grotestadsbewoners die moeiteloos een hele film vol ouwehoeren over het Leven, de Seks en de Liefde.

De twee hoofdpersonen in Une liaison pornographique zijn een man en een vrouw die openhartig tegen een camera (van een ploeg documentairemakers?) praten over de onstuimige relatie die ze ooit hebben gehad. Zij, een vrouw van ergens in de veertig, vertelt dat hun ‘pornografische’ verhouding louter en alleen gebaseerd was op een gedeelde seksuele fantasie. Hij ondersteunt haar verhaal door een goed geconserveerd pornoblaadje te tonen, waarin zij destijds de contactadvertentie plaatste waarmee het allemaal begon. In een serie flashbacks is de kijker getuige van hun eerste schuchtere ontmoeting in een café en de ongemakkelijke gang naar het hotel waar ze voor het eerst hun afwijkende fantasieën gaan botvieren. Gaandeweg blijkt echter dat de verhouding toch niet zo pornografisch is als de vrouw ons — en zichzelf — wil doen geloven, want tussen de twee ontstaat een band die verder gaat dan dierlijke lusten. Als uiteindelijk de Liefde in beeld komt, doemen ook de eerste problemen op. De minnaars krijgen koudwatervrees, en beëindigen de relatie.

Gesloten hoteldeur
De onafhankelijk van elkaar afgestoken verhalen van de voormalige minnaars blijken nogal wat discrepanties te bevatten, en aan het slot blijkt dat gebrek aan goede communicatie debet was aan de beëindiging van een in potentie veelbelovende relatie, tussen twee mensen die zich altijd heimelijk zullen afvragen hoe het had kunnen zijn. De opgelegde tragiek van hun breuk maakt echter maar bitter weinig indruk omdat de hoofdpersonen nogal navelstaarderige types zijn, waarvoor maar moeilijk sympathie valt op te brengen.
Die tegenzin wordt nog versterkt door het flauwe spelletje dat de filmmakers met hun publiek proberen te spelen over de aard van de seksuele abberaties van de hoofdpersonen. In de eerste scènes wordt duidelijk gemaakt dat deze twee geile Fransozen op leeftijd er een tamelijk kinky hobby op na houden, en door de open toon die de twee in hun onderonsjes met de camera aanslaan wordt de suggestie gewekt dat we straks nog wel eens getracteerd zouden kunnen worden op oh-la-la. Maar nadat nadrukkelijk de nieuwsgierigheid van de kijker is gewekt wordt er alleen nog maar om de hete brij heen gedraaid: dame en heer hebben geen zin om over pikante details te praten en aanvankelijk blijft de camera discreet wachten voor een gesloten hoteldeur. Op deze manier wordt de kijker ongevraagd in de rol gedrukt van voyeur, en dat irriteert. Voor echte voyeurs valt er ondanks de ‘prikkelende’ titel overigens bitter weinig te beleven, want de paar seksscènes die de film wel bevat zijn van een kuis soort artistiekerigheid, dat kennelijk moet doorgaan voor verantwoorde erotica.

Fritz de Jong