Una noche sin luna (Previously Unreleased)

Ze lijken er in Uruguay patent op te hebben: droogkomische tragikomedies die met een milde blik naar de mensen kijken die niet voor het geluk zijn geboren.

Germán Tejeiro toont zich met zijn filmdebuut Una noche sin luna (Een maanloze nacht) een waardige erfgenaam van Juan Pablo Rebello, die met Pablo Stoll 25 Watts en Whisky maakte, waarna hij tien jaar geleden op 32-jarige leeftijd zelfmoord pleegde. Hoe treurig! Dat zijn ook de drie mannen in Una noche sin luna. De film volgt de in het leven vastgelopen veertigers los van elkaar op Oudejaars­avond. De zanger Molgota zit om onbekende redenen in de gevangenis, maar krijgt een dagje verlof om op Oudejaars­avond ergens in een troosteloos wijkgebouwtje op te treden. De gescheiden César, een taxichauffeur, rijdt naar zijn ex om Oud en Nieuw met zijn dochtertje te kunnen vieren. Het leidt tot geforceerde gezelligheid met zijn ex en haar nieuwe vriend, maar ook tot een ontroerend samenzijn met zijn dochtertje. En dan is er Antonio, een goochelaar met een wit konijn die in hetzelfde wijkgebouwtje als Molgota moet optreden, maar onderweg strandt als zijn auto het begeeft. Het leidt tot een ontroerende ontmoeting met een door het leven gebutste caissière. Dat de elektriciteit in de drie verhalen geregeld uitvalt, staat ongetwijfeld symbool voor de tot stilstand gekomen levens. Wat iets anders is dan mislukte levens. Una noche sin luna is een melancholische ode aan mensen die geen grootse levens leiden en voor wie het leven niet mild is, maar die hun waardigheid en zelfrespect niet hebben verloren. Een ontroerend juweeltje.

Jos van der Burg