Thomes est amoureux
Leeft hij wel?
Thomas est amoureux biedt een originele, intelligente en kritische kijk op een welvaartsmarionet in de geïndustrialiseerde samenleving.
Pierre-Paul Renders (foto: André Bakker)
Onder de bijnaam ‘DotComGuy’ verwierf de 26-jarige Mitch Maddox vorige jaar wereldwijd bekendheid als de man die een jaar via het internet wist te overleven. De Amerikaanse kluizenaar kwam gedurende 365 dagen zijn huis niet uit en wist zich middels het world wide web alles toe te doen komen dat hij nodig had om zichzelf in leven te houden.
Maddox is echter een amateur vergeleken met de 32-jarige Thomas (Benoît Verhaert), die als gevolg van zijn agorafobie al acht jaar zijn appartement niet meer heeft verlaten. Sterker nog: al drieduizend dagen heeft de sociofoob ook geen bezoekers meer ontvangen. Al zijn communicatie verloopt middels een ‘visiofoon’, een groot computerscherm, waarmee hij al naar gelang zijn behoefte eten of een nieuwe stofzuiger bestelt of zelfs seks consumeert. Zijn verzekeringsmaatschappij stelt zich garant voor het welzijn van de psychische patiënt.
Paradoxaal
De beleving die het futuristische Thomas est amoureux zijn publiek biedt is even onwaarschijnlijk als fascinerend. Net als titelfiguur Thomas wordt de kijker opgescheept met een handicap: zoals de agorafoob niet in staat is lijfelijk in contact met de buitenwereld te treden, zo wordt de kijker in zijn belevingswereld beperkt doordat regisseur Pierre-Paul Renders consequent het belangrijkste personage buiten beeld houdt. De kijker ziet slechts wat er zich afspeelt op de schermen waarmee Thomas zich dagelijks staande houdt in het leven.
De film biedt op deze manier de ultieme filmervaring: de toeschouwer wordt niet vanaf een veilige vierde wand gewaar wat de protagonist voor avonturen beleeft, hij erváárt de belevenissen van de protagonist als in een virtueel spel. Het paradoxale van deze situatie is echter dat de held zelf slechts een toeschouwer lijkt te zijn van dat wat zijn leven voor moet stellen. Hoezeer Thomas ook probeert zijn bestaan van achter zijn beeldscherm te reguleren, alles kabbelt onhoudbaar langs hem heen zonder dat hij er wezenlijke invloed op uit kan oefenen. Hij bestaat wel, maar lééft hij ook? — dat is de hamvraag waarmee hij wordt geconfronteerd naarmate de tijd verstrijkt.
De herijking van zijn solitaire leven wordt op gang gebracht door zijn contacten met het hoertje Eva (Aylin Yay) en het naïeve meisje Melody (Magali Pinglaut). Zij ontwikkelen zich in deze kille, geïndustrialiseerde wereld tot menselijke lichtpuntjes voor Thomas en doen hem beseffen dat een mensenleven meer behelst dan een troosteloos bestaan als welvaartsmarionet.
Robbert Blokland
