The Village

Na The Sixth Sense, Unbreakable en Signs is The Village de vierde bovennatuurlijke suspensethriller van Manoj Night Shyamalan. De Golden Raspberry Award ligt al klaar.

Voor degenen die de film over vijf minuten nog steeds willen zien is het van belang de plot niet te verklappen, alhoewel niemand daar waarschijnlijk wakker van zou liggen. The Village speelt in een dorp waar iedereen zich kleedt als in een pre-industriële religieuze gemeenschap en dwangmatig in volzinnen spreekt. Elke vorm van spontaniteit tussen de personages is verdwenen (“I see dead people“). Het dorp is omgeven door een enorm woud waar verschrikkelijke monsters leven die allergisch zijn voor de kleur rood. En hoewel de monsters bekend staan als Those We Don’t Speak Of zijn ze een continu terugkerend onderwerp van gesprek. Af en toe vinden de dorpsbewoners een gevilde egel of ander grut om aan te geven dat er met Those We Don’t Speak Of echt niet te spotten valt, maar verder zijn er de normale idyllische taferelen als het gezamenlijk eten aan lange tafels in een weiland, het huwelijk met nostalgische verlichting waar iedereen goedlachs en gelukkig is en het verlegen geflirt tussen jongens en meisjes die tot hun achttiende alleen geblinddoekt onder de douche mochten.

Door een wapenstilstand zouden Those We Don’t Speak Of buiten het dorp moeten blijven maar aan die afspraak lijken ze zich in de film steeds minder gelegen te laten liggen. Zou dat te maken kunnen hebben met Lucius Hunt (Joaquin Phoenix) die de onweerstaanbare drang voelt om naar buiten te gaan? Misschien wel. Hoe dan ook, er gebeurt iets verschrikkelijks met iemand uit het dorp zodat uiteindelijk niemand anders dan de blinde dochter van dorpshoofd en allround wijze man Edward Walker (William Hurt) het bos in wordt gestuurd om medicijnen te halen in de stad. Dat lijkt een vreemde keuze en het tart inderdaad de meeste vormen van logica. Zoals het ook moeilijk is voor te stellen dat de regisseur niet zag dat deze film zichzelf de nek omdraait. Maar het gebeurde.

Lachwekkend
M. Night Shyamalan regisseerde eerder The Sixth Sense, Unbreakable en Signs, net als The Village films met een Verrassende Wending. The Sixth Sense was nog echt verrassend en het succes gaf de regisseur blijkbaar het recht om te verslappen.

Want was de clou van Unbreakable al mager, als eenmaal duidelijk is hoe The Village in elkaar steekt valt de opgebouwde spanning als een natte dweil op de grond. De clou is amateuristisch en lachwekkend en de film zou een komedie zijn als in de eerste helft niet zo verschrikkelijk serieus aan de spanning werd gewerkt en het onderliggende thema niet zo ernstig was. De invloed van angst op een gemeenschap en de afschrikking van de kleur rood (terreuralarm) zijn verwijzingen naar het Amerika van na de aanslagen van 11 september, maar de onderliggende psychologie van de angst wordt door de regisseur nauwelijks geraakt. Hij was duidelijk te druk met de beelden en de sfeer. De belabberde plot zou cultstatus kunnen verwerven als de aandacht niet werd afgeleid door het acteerwerk van Bryce Dallas Howard die de rol van Ivy Walker speelt. Dat moet gezegd.

The Village is een slecht excuus om naar de bioscoop te gaan. Wie zichzelf toch wil kwellen kan er beter een spel van maken: kijk naar de film en bedenk wat er moet gebeuren om het verhaal dood te slaan. Zet daar geld op in en incasseer na afloop bij vrienden.