THE STATION AGENT

The station agent heeft geen gemakkelijke hoofdpersoon: een mensenschuwe, trainspottende dwerg. De regisseur maakte er een gloedvolle, geestige en uitzonderlijk goed geacteerde film van.

"Waarom moet mijn personage een dwerg zijn?" vraagt lilliputter Tito geïrriteerd aan regisseur Steve Buscemi in Living in oblivion. "Omdat we een droomscène filmen stoppen we er maar een dwerg in!? Heb jij ooit een dwerg in je droom gehad? Nee toch! Zelfs ík droom niet over dwergen!" En woedend loopt Tito van de set af. De uitbarsting van de chagrijnige dwerg is het hoogtepunt van de hilarische film-over-film. En tegelijkertijd uiterst pijnlijk, want dwergen komen er altijd bekaaid van af — in films misschien nog wel meer dan in het echt. Maar niet in The station agent. Daarin speelt de kleine acteur Peter Dinklage, die zo prachtig boos werd in Living in oblivion, een schitterende rol als barse trainspotter Vin.
Vin heeft een verlaten, vervallen stationnetje geërfd, ergens in een landelijke uithoek van New Jersey. Het is niet veel maar Vin is tevreden. Hij rolt zijn shaggies, leest boeken over oude locomotieven en loopt over verlaten spoorwegen. Want Vin is trainspotter, en houdt meer van treinen dan van mensen.
Niet vreemd als je ziet hoe hij wordt bekeken en benaderd. Nageroepen ("waar is Sneeuwwitje?") of als een dierentuindier op de foto gezet.

Gloedvol
Recht tegenover zijn station staat de koffie- en ijskar van Joe, een druktemaker uit New York. De irritante maar hartveroverende Joe (tv-acteur Bobby Cannavale — een ware ontdekking) verveelt zich kapot en vindt Vin helemaal te gek, hoe hard die ook zijn toenaderingspogingen afslaat. Dan is er nog Olivia, een verwarde en labiele vrouw (een schitterende, gekwetste rol van Patricia Clarkson) die Vin in één dag twee keer van de weg af rijdt. De eenzame Joe en Olivia voelen zich aangetrokken tot de zwijgzame dwerg. In prachtige, trage scènes — samen in stilte over het spoor wandelen, zwijgend koffie drinken — groeien de drie zonderlingen langzaam naar elkaar toe.
The station agent is de beste en leukste Amerikaanse independent sinds tijden. De film is even gloedvol als geestig en balanceert trefzeker tussen somberte en optimisme. Debuterend regisseur en scenarioschrijver Thomas McCarthy, zelf ook acteur, geeft in lange, haast plotloze scènes zijn acteurs alle ruimte, waardoor ze van alle rollen iets bijzonders maken. De volledige cast kreeg de hoofdprijs van de Screen Actors Guild Awards, het scenario een BAFTA en talloze kritiek- en publiekspijzen.
The station agent is geen pamflet dat oproept lief te zijn voor dwergen en geen pleidooi tegen discriminatie, maar een verhaal over een man wiens zelfverkozen afweermechanisme langzaam ontdooit door een vriendschap, die tot het einde toe even onwaarschijnlijk als kwetsbaar blijft.

Rik Herder