THE PAPER

Snelle jongens en schreeuwende koppen

  • Datum 06-01-2011
  • Auteur Bart van der Put
  • Gerelateerde Films THE PAPER
  • Regie
    Ron Howard
    Te zien vanaf
    01-01-1994
    Land
    Verenigde Staten
  • Deel dit artikel

In Nederland bestaan ze niet. In Engeland zijn ze op iedere straathoek te koop en in de Verenigde Staten telt iedere grote stad er minstens één. Tabloids, schandaalkranten met een omstreden journalistieke ethiek, brengen dagelijks sensationeel nieuws voor de massa. Regisseur Ron Howard gunt ons in The paper een blik in de gaarkeuken van de sensatiepers.

Ofschoon Nederlanders er hun neus voor ophalen smult men in Engeland van een bericht over Prince Charles die aan zijn maîtresse bekende haar tampon te willen zijn. Zozeer zelfs dat de Engelsen iedere dag nieuwe details willen lezen. Hier belandt een dergelijk bericht in de roddelbladen. Een combinatie van de vaderlandse volksaard en een gebrek aan schandalen lijkt ons te vrijwaren van een dagelijkse portie onderbroekenjournalistiek. Soms betreur ik dat. Van iedere scrupule gespeende journalisten hadden bij het IRT-debâcle of Hirsch Ballins mongooltjes-debat genadeloos korte metten gemaakt met de hypocrisie van de betrokkenen. Maar na het zien van de documentaire Jaar een, over de door justitie geplaagde Engelsman Alan Reeve, was ik toch blij dat insinuerende sensatiejournalistiek hoofdzakelijk tot het tv-programma ‘Crimetime’ beperkt blijft. De documentaire liet zien hoe de bloeddorstige nieuwshond Jaap Jongbloed de Engelsman, die al ruimschoots boete had gedaan voor zijn misdaden, een overbodige trap na gaf ten bate van zijn eigen kijkcijfers.
‘Crimetime’ heet tegenwoordig ‘Deadline’, maar de formule is ongewijzigd. Vlak voor de Tweede Kamer-verkiezingen haalde het programma op uiterst effectieve wijze de Centrumdemocraten onderuit middels een undercover-exposé, hetgeen de schurken van Janmaat ongetwijfeld zetels heeft gekost. Zo blijkt schandaaljournalistiek ook zijn goede kanten te hebben. The paper, een meeslepende komedie van regisseur Ron Howard, bevestigt dat beeld. Ook al lijkt de sensatiepers alleen geïnteresseerd in verkoopcijfers, er werken ook journalisten die het liefst de waarheid op tafel willen krijgen.

Wielklemproblematiek
In The paper staat Henry Hackett (Michael Keaton), redacteur bij de tabloid The Sun, op een keerpunt in zijn leven. Zijn vrouw is hoogzwanger en hij krijgt een positie aangeboden bij de respectabele krant The Sentinel. Maar Henry’s baan is zo veeleisend dat hij nauwelijks tijd heeft om over zijn leven na te denken. Iedere dag betekent een nieuwe race tegen de klok, The Sun balanceert op de rand van het faillissement en ieder verhaal biedt een kans om de concurrentie te snel af te zijn. Wanneer twee zwarte jongens ten onrechte worden beschuldigd van de moord op twee blanke zakenmannen ontdekt Henry dat het zaakje stinkt. Doorgaans bericht The Sun over penistransplantaties en wielklemproblematiek. Henry ziet in de dubbele moord een verhaal dat de krant wat meer aanzien kan geven.
Vanaf het moment dat Henry ’s ochtends wakker wordt voert Ron Howard het tempo van de film langzaam op. Alle handelingen spelen zich in het tijdsbestek van één dag af en hoe dichter de deadline van de krant nadert, hoe furieuzer de ontwikkelingen elkaar afwisselen. Alsof het najagen van nieuwsfeiten te weinig stof biedt voor de film worden er een groot aantal uiteenlopende verhaallijnen en personages ten tonele gevoerd. Net als Henry staan ze allemaal voor keuzes die hun leven en carrière een belangrijke wending kunnen geven. Om Henry’s dilemma te versterken verschaft zijn hoofdredacteur (een prachtige rol van Robert Duvall) hem een gruwelijk toekomstbeeld. Een stukgelopen huwelijk, totale vervreemding van zijn kinderen en ook nog prostaatkanker is de trieste balans van een leven op de redactie. Wie voor de krant kiest trouwt met zijn werk en kan zijn privéleven wel vergeten.

Moreel besef
De ethische aspecten van de tabloid journalistiek komen in The paper op een dualistische manier naar voren. Scenaristen David en Stephen Koepp, de eerste bekend van Jurassic Park en Carlito’s way, de tweede redacteur bij het tijdschrift Time, gaven redacteur Henry een sterk moreel besef mee. Hij wil de ten onrechte beschuldigde tieners behoeden voor een verwoest leven. Maar tegelijkertijd is het Henry erom te doen de concurrentie voor te zijn. Daarmee lijkt de film een redelijk realistisch beeld van de schandaalpers te geven. De ‘Deadline’-uitzending over de Centrumdemocraten kwam ongetwijfeld met dezelfde dubbele doelstelling tot stand.
Het is de verdienste van regisseur Howard dat het aansnijden van een dergelijke kwestie een uiterst vermakelijke film oplevert. Hij kan daarbij bogen op een uitstekend acteurs-ensemble, dat naast Keaton en Duvall niet alleen Glenn Close, Marisa Tomei en Randy Quaid omvat, maar ook een aantal bekende Amerikaanse journalisten de gelegenheid geeft zichzelf te spelen. Dat laatstgenoemden zich voor een rol in The paper leenden is niet zo verwonderlijk, want wie een dag met de Sun-redactie meedraait krijgt zin om zelf ook achter het nieuws aan te rennen. Desnoods ten koste van een stukgelopen huwelijk en prostaatkanker.

Bart van der Put