The King’s Gardens

The King’s Gardens is een frivole tragikomedie met Kate Winslet, die als zeventiende-eeuwse tuinontwerpster een stukje Versailles mag ontwerpen. Alan Rickman regisseerde zijn tweede speelfilm en zet een getergde Zonnekoning neer.

De oorspronkelijke filmtitel A Little Chaos is veel toepasselijker, en wordt al in de openingsscène­ fraai geïllustreerd. Wanneer
tuinontwerpster Sabine de Barra (Kate Winslet) op sollicitatiegesprek gaat, loopt ze tegen een groep plantenbakken aan, opgesteld in een symmetrische cirkel. Na enige aarzeling pakt ze de middelste pot en verschuift hem, net buiten het middelpunt van de groep. Zo­doen­­de creëert ze een klein beetje chaos. Getooid met een potsierlijke hoed presenteert De Barra vervolgens haar plannen voor een watertheater aan André Le Nôtre, de gevierde landschaps­architect van Lodewijk de Veertiende.
Het fictieve karakter De Barra is eigenlijk te modern voor haar tijd. De filmmakers spelen met de geschiedenis en zetten haar neer als een buitenstaander. Het maakt haar een perfecte gids voor de kijker, die samen met haar deelgenoot wordt van alle intriges. Eveneens anachronistisch is de wijze waarop Sabine het trauma verwerkt van de dood van haar dochter. Dat levert weliswaar een fraaie scène op waarbij de hofdames even onder elkaar zijn, en vrijuit spreken over verloren geliefden. Toch had die emotionele bagage rond dat verloren kind achterwege mogen blijven. Evenals de aarzelende romance die zij beleeft met de door Matthias Schoenaerts vertolkte Le Nôtre.
Interessanter dan de eerste kus is namelijk de vonk die overspringt tussen de expressieve Sabine en de veel ingetogener André wanneer zij hun passie voor tuinen delen. Hun gesprekken gaan over het temmen van de natuur en over het in iedere tuinontwerper schuilende verlangen om terug te keren naar de ultieme droomtuin: de Hof van Eden.
In een van de mooiste scènes blijkt koning Lodewijk zijn droomtuin al gevonden te hebben. In een piepklein boomgaardje, gecreëerd door de legendarische fruitboomboekenschrijver Jean-Baptiste de la Quintinie, legt de door zijn plichten getergde vorst even zijn pruik af. Le Barra ziet hem aan voor een tuinier en spreekt hem aan als een gewone man. Als de koning per ongeluk zijn identiteit verraadt zie je de spijt in zijn ogen: de last van het regeren springt meteen weer op zijn schouders.

Fritz de Jong