The Host
Monstersensatie uit Zuid-Korea
The Host is een absolute must voor liefhebbers van monster- en spektakelfilms. En komedies. En familiedrama’s. Beter gezegd: The Host is verplichte kost voor iedere filmliefhebber.
Een sporthal is gevuld met bedroefde families. Huilend vallen ze elkaar in de armen. Langs een lange wand staan tientallen portretfoto’s, allen voorzien van een zwarte rouwrand. Dit zijn de slachtoffers van een vreselijk monster dat opdook uit de Han-rivier, en hun rouwende achterblijvers.
Eén familie huilt harder dan de rest: opa, broers en zus Park, wier (klein)dochter door het verschrikkelijke beest is meegevoerd. Hysterisch huilend vallen ze elkaar in de armen, tot ze omvallen en kermend over de grond buitelen. Dan galmt er opeens een omroepstem door de hal: “Wil de eigenaar van de Hyundai met nummerbord XG4KT zich melden?”
Zie hier in een notendop de brille van The Host, de sensationele Zuid-Koreaanse monsterfilm van Bong Joon-ho die het afgelopen jaar de wereld veroverde. Alles wat deze film zo hartveroverend maakt zit er in: drama (disfunctionele familie probeert overeind te blijven), gortdroge humor (de ambtelijke omroeper) en melige slapstick (over elkaar heen vallende familieleden), en de constante stompzinnigheid van bureaucraten — of het nou het incompetente Koreaanse leger is of de sinistere Amerikaanse geheime dienst. En niet te vergeten originaliteit: wanneer zag je nou ooit een rouwplechtigheid na een aanval van een filmmonster? En dan hebben we het nog niet eens over het monster gehad.
100% clichévrij
Deze ‘host’ – ontstaan doordat een krankzinnige Amerikaanse arts chemisch afval in de rivier liet dumpen, zo zien we in de hilarische proloog – is het nieuwste erelid in het pantheon van onsterfelijke filmmonsters, waar het mag aanschuiven bij King Kong, Godzilla, Alien en Frankenstein. Het is lang geleden dat we een echt nieuw schepsel hebben kunnen zien. Niet alleen is het half vis-half alienbeest prachtig ontworpen, het is ook nog eens zeer overtuigend geanimeerd.
Belangrijker nog: regisseur Bong Joon-ho weet precies wanneer hij het moet laten zien, laten horen, of alleen suggereren. De entree van het monster tijdens een zonnige middag aan de oever van rivier de Han, het vondelpark van Seoul, is onvergetelijk. Ik kan me niet herinneren een filmmonster ooit zo’n verpletterende entree te hebben zien maken. Zoals The Host vol zit met onvergetelijke, subliem geschreven scènes die als korte film zo op eigen benen kunnen staan.
Bong Jooh-ho maakte in 2003 al diepe indruk met Memories of Murder, een wrang-komische politiefilm waarmee hij het uitgekauwde stramien van de seriemoordenaarfilm van vers bloed voorzag. Voor de beste genrefilms van het moment moet je sowieso in Zuid-Korea zijn. Hier trekken ze genres uit elkaar om ze op vloeiende wijze weer in elkaar te lijmen tot iets volstrekt nieuws, tot iets dat authentiek en vanzelfsprekend aanvoelt. Denk aan Oldboy of Public Enemy.
The Host is een weergaloze achtbaan met fantastische special effects, zinderende actie, adembenemende suspense, subtiele gniffelgrapjes en hardop-schaterlachers, en ook nog eens een ontroerend (familie)drama. Een film met evenveel hart als ballen. En dat ook nog eens 100% clichévrij. Zoiets heb je nog nooit gezien. Dit is niet alleen de beste spektakelfilm van het jaar maar de beste film punt uit. Ga er heen. Nu! Direct!
