THE GHOST WRITER

Roman Polanski won een Zilveren Beer voor zijn regie the ghost writer, maar leverde vooral een gedegen boekverfilming af.

Het is lastig om Roman Polanski’s signatuur te ontdekken in the ghost writer, een getrouwe verfilming van het boek van Robert Harris, maar dat maakt de thriller niet minder aangenaam om naar te kijken. Polanski zette geen uitzonderlijke film neer, maar weet wel precies wat we willen zien: een Britse ex-premier waarin we Tony Blair kunnen herkennen, een schrijver die in een complot verzeild raakt, de geïsoleerde omgeving van een eiland en het ondoorgrondelijke verleden van een upperclass echtpaar.
De verwijzingen naar echte politieke kwesties — het martelen van moslimterroristen — geeft de film een scherp randje. Echt snijden doet hij niet, daar is de film te gepolijst voor. De horten en stoten komen pas aan het eind bij de ietwat afgeraffelde ontknoping. Voordat het zover is brengt Polanski alles in stelling om het gelikte wereldje rond de ex-prime minister Adam Lang (precies dik genoeg aangezet door Pierce Brosnan) met zichtbaar plezier in beeld te brengen. Ewan McGregor is eindelijk weer eens goed gecast als licht cynische schrijver die de schoorsteen moet laten roken en een opdracht aanneemt als ghostwriter voor Lang. Dat de vorige ghostwriter op onverklaarbare wijze van de veerboot is verdwenen, belet hem niet om de lucratieve opdracht aan te nemen. Polanski laat goed zien hoe de spookschrijver langzaam zijn objectiviteit verliest en steeds meer betrokken raakt bij de familie Lang en hun altijd bezige assistent (Kim ‘Sex in the city’ Cattrall). Het is wat vergezocht om in deze pretentieloze thriller maatschappijkritiek te herkennen, maar het zou goed kunnen dat Polanski hiermee wel degelijk de persoonlijkheidscultus rond politici wil hekelen. Ze lijken met alles weg te kunnen komen.

Perfectie
Polanski heeft ervoor gezorgd dat alles er piekfijn uitziet, zodat de aandacht gemakkelijk uit kan gaan naar de vorm en minder naar de plot. De villa op het rijkeluis eiland ziet er glanzend en strak uit, een poel van perfectie. Alleen de hardnekkig dwarrelende blaadjes die de dienstbode tevergeefs probeert op te vegen, vormen een kink in de kabel. De gesloten wereld van de villa, waar het grootste deel van de film zich afspeelt, staat in groot contrast met de openingsscène, waarin de duistere zee rond de veerboot alles lijkt op te slokken en het ware gezicht van de omgeving laat zien.
Veel aandacht ging uit naar de omstandigheden waaronder Polanski zijn film in Berlijn in première zag gaan. Onder huisarrest in Zwitserland moest hij zijn film afronden en ook in Berlijn kon hij niet aanwezig zijn. Het heeft de film veel publiciteit opgeleverd maar voor de inhoud doet het er natuurlijk niet toe. the ghost writer is vooral een gedegen boekverfilming geworden waarbij Polanski niet helemaal kon uitpakken maar genoeg wortels uit zijn zak haalt om de vaart erin te houden.

Mariska Graveland