THE BROTHERS MCMULLEN

Drie broers op liefdespad

  • Datum 07-10-2010
  • Auteur
  • Gerelateerde Films THE BROTHERS MCMULLEN
  • Regie
    Edward Burns
    Te zien vanaf
    01-01-1995
    Land
    Verenigde Staten
  • Deel dit artikel

Een goede Ierse katholiek kiest voor één partner voor de rest van zijn of haar leven. Alleen, wanneer weet je zeker dat je De Ware hebt gevonden? Edward Burns laat in zijn autobiografische debuutfilm The brothers McMullen drie broers op humoristische wijze worstelen met deze vraag.

Amerikanen van Ierse afkomst voelen zich sterk verbonden met hun wortels. En dat land van herkomst is nog steeds streng katholiek. Ondanks de liberale wind die de laatste jaren over het Ierse eiland heeft geblazen, zijn deze nieuwerwetse wetten en maatregelen geenszins ingeburgerd. Zo stemde afgelopen november de kleinst mogelijke meerderheid van een half procent van de Ierse bevolking vóór het echtscheidingsreferendum, dat zowel scheiden als hertrouwen mogelijk maakt. Verontwaardigde tegenstemmers weten hun verlies aan de aanhoudende regen in de westelijke provinciën. Daar waren hun fanatieke zielebroeders namelijk thuis gebleven. Toch hebben zij weinig te vrezen: het merendeel van de bevolking ervaart scheiden en seksuele losbandigheid als on-Iers. Premier Bruton voorspelde dat met het referendum tevens een einde zou komen aan de tijden waarin Ierse (lees: ambivalente) oplossingen genomen worden voor Ierse problemen. Maar ook dat valt om dezelfde reden te betwijfelen.
Zonder prekerig te zijn, schetst Burns in The brothers McMullen hoe de zaken van het hart regelmatig lijnrecht tegenover de katholieke opvoeding van de personages staan. Je achtergrond is naar zijn mening allesbepalend voor je leven, vaak met alle desastreuze gevolgen van dien. Hij laat in deze romantische komedie zien hoe Jack, Barry en Patrick omgaan met deze tegenstelling. En vooral hoe zij hierover praten. Want volgens Burns hebben broers gesprekken met elkaar die zij niet eens voeren met hun beste vrienden.

Witte jurken
Het contact tussen de broers wordt aangescherpt na de begrafenis van hun vader, een alcoholistische lapzwans. Moederlief zit inmiddels in Dublin om zich na een mislukt huwelijk van zesendertig jaar alsnog te herenigen met de man van wie ze wél houdt. Voor haar vertrek prent zij haar middelste zoon in nooit de fout te maken die zij ooit maakte.
Barry volgt haar advies iets te letterlijk op. Hij verbreekt relaties altijd zodra een vriendinnetje over witte jurken begint te mijmeren. Wanneer zijn jongste, streng religieuze broertje Patrick twijfelt of hij zich wel in de echt wil verbinden met de bedilzieke en gefortuneerde Susan, vraagt hij uitgerekend deze broer om advies. Barry weet hem vervolgens met gevatte opmerkingen en kromme logica er van te overtuigen om zijn relatie te verbreken. Verlegen om een slaapplaats kloppen beide broertjes aan bij Jack. Deze sportleraar is weliswaar al vijf jaar gelukkig getrouwd, maar krijgt het op zijn beurt benauwd wanneer zijn eveneens Iers-Amerikaanse Molly over kinderen begint.
Natuurlijk ontmoeten zij op dat moment alle drie een vrouw en worden zij gedwongen om nieuwe keuzes te maken: Jack ontmoet de vamperige Ann die op gehuwde mannen jaagt, scenario-schrijver Barry treft zijn muze in de vorm van de reeds bezette Audrey en Patrick komt een heart-throb van de middelbare school tegen. Deze Leslie heeft haar katholieke geloof de rug toegekeerd om zich aan te sluiten bij de Pro-choice beweging.

Toilet
In de woning van hun jeugd proberen de broers zich in lange dialogen door al deze romantische verwarring heen te slaan en in het reine te komen met hun grillige Iers-katholieke achtergrond. Met nijpende kwesties achtervolgen zij elkaar tot in het toilet en houden ze elkaar wakker op zolder. De liefdesperikelen an sich maken The brothers McMullen niet bijzonder of vermakelijk, maar de combinatie hiervan met de reflecterende gesprekken tussen de broers wél. Het camerawerk is daarbij, net als het verhaal, even gewoontjes en functioneel zoals dat doorgaans bij soaps het geval is. Burns heeft zijn sporen dan ook verdiend bij de televisie.
Niet alleen inhoudelijk, ook op produktioneel niveau is de film een echte familie-onderneming. The brothers McMullen werd gefilmd in het ouderlijk huis van de regisseur op Long Island. Tijdens de tweëentwintig draaidagen verplaatsten zijn ouders zich simpelweg in tegenovergestelde richting door de woning. Verder produceerde Burns senior de film met een klein budget, afkomstig van familieleden en vrienden, en kookte zijn moeder voor de crew van semi-professionele acteurs. Naast het acteren vervulden zij ook andere produktionele taken. Uit financiële overwegingen besloot Burns zelf de rol van de middelste broer op zich te nemen. Hoewel zijn houterige spel wel enigszins past bij dit personage, is acteren niet zijn sterkste kant. Maar waarschijnlijk kan hij bij een volgende film rekenen op een groter budget: in Amerika was de film relatief zeer succesvol, met als grootste troef de hoofdprijs voor Beste Film op het fameuze Sundance Festival in 1995. Dat de film gemaakt is met liefde en betrokkenheid is te zien. Daar hoef je geen katholieke Ier voor te zijn.

Kiki Jeanson