Tanta agua

Stortregens teisteren het vakantietripje dat een gescheiden vader met zijn twee kinderen onderneemt. Ook dochterlief heeft zo haar buien.

Iets leuks met de kinderen, dat is waar Alberto zich op heeft verheugd. Auto uitgemest, volle tank, geurboompje aan de achteruitkijkspiegel: hij is er klaar voor. Maar leuk wordt het niet zomaar. Wanneer hij de kinderen bij hun moeder ophaalt, krijgt hij twee brokken verveling mee. En dan begint het ook nog eens keihard te regenen.
Met de dag moet Alberto zijn verwachtingen over de gezinsvakantie bijstellen. Zijn zoon Federico speelt liever met een leeftijdgenootje, en de nukken van zijn puberdochter Lucía maken het er ook niet gezelliger op. Zij heeft haar eigen sores: in het vakantiepark valt geen bal te doen, en intussen loopt ze alles mis wat haar vriendinnen in Montevideo beleven. Maar naarmate de lucht boven Salto opklaart, gloort er hoop: ze sluit vriendschap met een meisje en wisselt steelse blikken met een jongen. Of loert hij naar haar vriendin? Plotseling is Lucía weer een klein kind dat haar zin niet krijgt, en moet ze een pijnlijke en eenzame les leren.
Het inzoomen op kleine menselijke tragiek is het afgelopen decennium bijna een handelsmerk van de Uruguayaanse film geworden, en Tanta agua brengt in dat opzicht weinig nieuws. Ook in de subtiele humor en de melancholieke ondertoon zijn voorgangers als 25 Watts, Whisky en Gigante te herkennen.
Lucía is het dramatische middelpunt van de film: terwijl haar norse gezicht probeert te verhullen wat zich onder de waterspiegel afspeelt, verraadt haar gedrag precies wat er allemaal door haar heen gaat. Maar Tanta agua is meer dan een coming-of-age verhaal. De eigenlijke held van de film is Alberto, wiens goedmoedigheid nog maar eens onderstreept hoe ondankbaar zijn rol als vader van twee tieners is. En toch: terwijl je zijn hoop op het creëren van mooie vakantieherinneringen ziet vervliegen, zijn in die stroeve uitwisselingen de familiebanden zich aan het herschikken. Een geslaagde vakantie is het misschien niet, maar wel één die hen alle drie om hun eigen redenen zal bijblijven.

Sasja Koetsier