Take This Waltz

Een dans, in kringetjes

  • Datum 30-08-2012
  • Auteur
  • Gerelateerde Films Take This Waltz
  • Regie
    Sarah Polley
    Te zien vanaf
    01-01-2011
    Land
    Canada/Spanje/Japan
  • Deel dit artikel

Met haar eerste film Away From Her werd ze genomineerd voor een Oscar. Met Take This Waltz bevestigt actrice/regisseur/activiste Sarah Polley haar talent.

Sluiten passie en intimiteit elkaar uit? Een originele vraag is het niet. Maar in een langere relatie zullen de meeste mensen zich die vraag ooit stellen. En ontdekken dat het antwoord ja is. Voor de meesten onder ons. De relaties waar het niet voor geldt, daar zijn we met z’n allen jaloers op.
Volgens het Canadese multitalent Sarah Polley (1979) was die vraag de aanleiding voor haar zelfgeschreven tweede film Take This Waltz, na het voor een Oscar genomineerde Away From Her uit 2006. Michelle Williams speelt de 28-jarige Margot die een gelukkige verhouding heeft met Lou, een kookboekenschrijver waar ongetwijfeld de meeste mensen een prima relatie mee kunnen hebben. Maar Margot wil meer. Denkt ze. Ze weet het niet. Misschien is ze één van die mensen die het nooit zullen weten en die gedachte maakt haar nog onzekerder. Als ze tijdens een solovakantie een flink eind verderop een kunstenaar tegenkomt die vervolgens haar overbuurman blijkt te zijn — scenariograpje van Polley — versterkt dat haar twijfels.
Het is misschien nog te vroeg om te zeggen of dat Sarah Polley’s signatuur is, maar net als Away From Her valt Take This Waltz op door zijn warme toon. In Polley’s films zijn twijfel en afscheid geen reden voor geëxalteerd drama. Het hoort erbij. En ze kiest acteurs die dat kunnen laten zien. Vooral bij Williams is er altijd die balans tussen kracht en onzekerheid, die suggereert dat ze haar leven steeds opnieuw een andere wending kan geven. De vraag is natuurlijk waarom. Waarom die rusteloosheid? Waarom steeds verder zoeken? Is het zo moeilijk om tevreden te zijn?
Door zulke vragen niet opzij te schuiven met simpele antwoorden maar juist de ruimte te geven, krijgt Take This Waltz kracht en relevantie. Het is als een dans die nooit stopt omdat de dansers altijd rondjes blijven draaien en, want dat hoort bij een wals, elkaar zelden recht in de ogen kijken. Polley is ook slim genoeg om haar film geen afgerond einde te geven. Margot kan dan wel nieuw geluk hebben gevonden, een beetje duizelig als ze is van al dat dansen, maar wie zegt dat ze over twee jaar niet weer dezelfde twijfels krijgt?

Ronald Rovers