TAEGUKGI

Bloedfonteinen spuiten naar de hemel

  • Datum 04-02-2011
  • Auteur
  • Gerelateerde Films TAEGUKGI
  • Regie
    Je-gyu Kang
    Te zien vanaf
    01-01-2004
    Land
    Zuid-Korea
  • Deel dit artikel

De Zuid-Koreaanse topregisseur Je-guy Kang stort met zijn oorlogsfilm Taegukgi ongekend bloedvergieten over de kijker uit en probeert tegelijk met Spielbergiaans sentiment de gevoelige snaar te raken.

Regisseur Je-gyu Kang mag intussen wel de Steven Spielberg van Zuid-Korea worden genoemd. Na zijn sfeervolle debuut The Gingko bed (1996) zette hij zijn land op de filmkaart met de enorme kaskraker Shiri (1999, in Nederland uitgebracht op dvd). De bombastische actiefilm, over Noord-Koreaanse terroristen die in Zuid-Korea een moorddadig complot beramen, verdrong zelfs Titanic van de nummer één positie in het nationale bioscoopcircuit. Met Taegukgi/The brotherhood of war scoorde hij wederom een hit, en de epische oorlogsfilm is ook in tal van andere landen uitgebracht, waaronder de VS.
De vergelijking met Spielberg dringt zich ditmaal erg op. Taegukgi is opzichtig gemodelleerd naar de Spielberg-producties Band of brothers en vooral Saving private Ryan.
Hier vormt de oorlog tussen Noord- en Zuid-Korea de achtergrond van de intense vriendschap tussen broers Jin-tae (superster Dong-kun Jang) en Jin-seok (Bin Won), die gedwongen worden te vechten wanneer de communistische noorderlingen hun land binnenvallen. Jin-tae is de pragmaticus, die zijn jongere broer uit het leger kan krijgen door een medaille te behalen, waarvoor hij aan krankzinnige opdrachten deelneemt. Jin-seok zit vol idealen en beseft niet waarom Jin-tae zonder wroeging noorderburen kan afslachten. Er ontstaat een enorm conflict, totdat Jin-seok de schellen van de ogen vallen. Maar dan is zijn broer al door de communisten gevangen genomen en uitgegroeid tot één van hun meest gevreesde strijders.

Maden
Kang speelt dus leentjebuur bij Saving private Ryan, inclusief een raamvertelling waarin een veteraan met zijn familieleden terugkijkt op zijn jeugd als militair. Hij doet dat technisch gezien op overtuigende wijze. Taegukgi is van een uitzonderlijk bruut kaliber en kan zich aan het duurste uit Hollywood meten. De ledematen vliegen in het rond, de actie is overdonderend, bloedfonteinen spuiten naar de hemel en zelfs gewonden worden levend door maden verteerd. Het aantal figuranten valt niet te tellen, de ‘production value’ is indrukwekkend. Het is bij tijden misselijkmakend wat hier geboden wordt, vooral daar Kang een fantastische actieregisseur is die zijn vak tot in de puntjes beheerst. Helaas tracht hij de gevoelige snaar vaak te raken door net als Spielbergs huiscomponist John Williams een stapel mierzoete violen uit de kast te trekken, met akelig sentimentele gevolgen.
Het is vooral wanneer Kang de waanzin van de oorlog toont door de uitzinnige misdaden van de communisten gelijk te stellen aan de oorlogsvoering van de door Amerika gesteunde zuiderlingen, dat de film aan diepte en zeggingskracht wint. Dan wordt duidelijk hoe oorlog ingrijpt in de essentie van ieder mensenleven: Jin-tae’s obsessieve drang zijn broer te beschermen kost het leven van vrienden en tenslotte zijn eigen vrouw. Dat zijn momenten waarop Taegukgi een aangrijpende treurnis over de kijker uitstort, maar helaas zijn ze te sporadisch aanwezig om te spreken van een oorlogsfilm die zich met de groten van het genre kan meten.

Mike Lebbing