SURF’S UP

Jawel, weer een pinguïnfilm

  • Datum 06-02-2011
  • Auteur
  • Gerelateerde Films SURF’S UP
  • Regie
    Ash Brannon, Chris Buck
    Te zien vanaf
    01-01-2007
    Land
    Verenigde Staten
  • Deel dit artikel

In deze animatiedocumentaire strijden pinguïns en een spacende haan om de beker van een surfwedstrijd.

march of the penguins bracht ons in 2005 de liefdesrituelen van de pinguïn. Een jaar later trakteerde happy feet ons op de avonturen van Mumble, de tapdansende pinguïn en nu is blijkbaar het jaar van de surfende pinguïn aangebroken.
Dat komt niet omdat het pinguïnleven volgens deze film nou zo interessant is. Naast een paar klagende vaders die op een ei zitten en een moeder die voedsel voor haar kinderen uitkotst, zijn er nauwelijks typische pinguïngewoonten terug te zien. Ook de surfwedstrijd die centraal staat had net zo goed een wedstrijd fierljeppen of turnen kunnen zijn. De makers hebben wel slim gebruik gemaakt van het onbeholpen waggeluiterlijk van de pinguïn want dit troeteldier maakt met zijn onhandelbare vleugels en voetjes zonder benen praktisch elk gebruiksvoorwerp tot een succes.
Het verhaal is niet bepaald nieuw: jongen wordt ondergewaardeerd in eigen omgeving en vertrekt naar een plek waarvan hij weet dat hij het helemaal gaat maken. Daar ontmoet hij zijn grote liefde, leert veel van anderen en weet op zijn beurt die anderen ook iets te leren. En er is een slechterik. De moraal: je vrienden zijn het allerbelangrijkst.

Pinguïn-inboorlingen
Toch zijn er elementen die de film vermakelijk maken. Zo is de zee prachtig geanimeerd wanneer je surfend over de golven wordt meegenomen. En het verhaal wordt verteld als een documentaire, waarin veel personages aan het woord komen die allemaal commentaar mogen leveren. De gemene, arrogante Tank schept in een interview op dat hij door de invloed van zijn moeder als ei al op de surfplank stond: "Ze poepte me uit en zette me er gewoon op." En er komt een boze zee-egel aan het woord als hij zich opwindt over een paar verbogen stekels. De film zit vol met dat soort grapjes, die je kunt vergelijken met de humor van finding nemo (2003). Een walvis dient als vervoermiddel (hij kan immers net als een stoomboot of -trein uit zijn rug fluiten) en Cody’s vriend de spacende surfhaan Joe wordt aangevallen door pinguïn-inboorlingen die hem willen gaarkoken in een grote soepketel. De haan ziet de ketel echter aan voor een lekker warm bad waar men hem ook nog eten in brengt. Ook is de film goed vertaald in typisch Nederlands met plaatsen als Sneeuwarden en jongerentaalgebruik als ‘gap’.
surf’s up is niet origineel, zit vol cliché’s en is kortom een animatiefilm als zoveel anderen. Maar misschien is dit ook wel de reden dat mensen van een film als deze kunnen genieten. François Truffaut zei ooit: "We houden van Amerikaanse films omdat Hollywoodfilms allemaal op elkaar lijken." Hij had het vast ook over de animatiefilm. Het is nu wachten op de volgende pinguïnfilm. Misschien wordt dat er één waarin ze turnen of fierljeppen.

Laura van Zuylen