SPICEWORLD — THE MOVIE

Spice Mania is aan de orde van de dag. Aan de Spice Girls valt niet te ontkomen. De Polaroid Spicecam, de fanzines, de clips, de kranten… Prins Charles doet het dankzij de pittige meiden plotsklaps goed in de Britse populariteitspolls. SPICEWORLD-THE MOVIE is de bekroning van een rage, en bij voorbaat staat vast dat de rage interessanter is dan de film.

Het blad Opzij haalt voor een dergelijk fenomeen de schouders op, maar daarmee maken ze een grote fout. Een band die kind aan huis is bij groten der aarde als Mandela kan niet serieus genoeg worden genomen. Zoals Elike van Sluis van filmdistributeur PolyGram het stelt: "Geen marketingtruc kan deze populariteit bewerkstelligen. Het is bewonderingswaardig hoe eigenzinnig de meiden zich profileren."
Natuurlijk waren er in de jaren zestig the Beatles en the Monkees, die de muzikale populariteit ook filmisch trachtten uit te melken. Maar de tijden zijn veranderd. Het publiek van the Beatles was gemiddeld tien jaar ouder dan de meiden die tegenwoordig ’the girls’ adoreren. The Beatles trokken jongens én meiden. De ‘spice five’ heeft vooral een aanhang van jonge meiden. De dagbladen staan dan ook vol met bespiegelingen van bezorgde ouders: wat moeten we met deze rage? Heel simpel: niets. Lekker van afblijven. Laat de kids er onbezorgd naar luisteren, en wees blij dat ze op die leeftijd van ‘mama, I love you’-zingende Spice Girls houden en niet van Metallica of Gabber Piet.

Lollies
In de vakpers worden de meiden als hét marketinginstrument van deze tijd gezien. Dat is opmerkelijk, omdat doorgaans jongensgroepen als Take That en Backstreet Boys geacht werden die rol te vervullen. Beide groepen, hoe succesvol ook, benader(d)en de omvang van de populariteit van de Spice Girls niet. Het betreft hier een heus maatschappelijk fenomeen. De vraag is wat er eerder was: heeft de commercie dit fenomeen geschapen, of is het fenomeen uit de maatschappij voortgekomen? De Spice Girls accentueren de behoefte van meiden om zichzelf te zijn. Geen kunstmatige ’tank girls’ of sekssymbolen, maar normale, vrolijke, zelfstandige en onafhankelijke mensen.
Berry Evers, bij Virgin Records verantwoordelijk voor de Spice-promotie, heeft geen verklaring voor het ontstaan van de rage. "Het is een samenloop van omstandigheden. Het publiek kan zich altijd wel met een van de vijf meiden identificeren. Ze zingen goed in het gehoor liggende deuntjes, de videoclips zijn mooi en de meiden zijn geen supermodellen. Iedereen kan er als een Spice Girl uitzien, dat geeft een zweem van bereikbaarheid."
In Nederland prijkte de cd ‘Spiceworld’ binnen een week na verschijning op de eerste plaats in Mega Top 100 en Album Top 100. Het debuutalbum ‘Spice’ is al ruim een jaar onafgebroken in beide lijsten te vinden, en ook de film wordt geacht het enige maanden vol te houden. Evers: "We hebben er qua promotie niet iets speciaals voor gedaan. Ik kan nu al voorspellen dat de cd’s en kaartjes voor de film het meest gegeven kerstcadeau zullen zijn. Maar ik word ziek van de ernstige overkill rond de groep: spicelollies, spicespiegeltjes, spicekleren, spicepoppen, in elkaar geflanste tijdschriften. De rage kan zo afgelopen zijn."

Kracht
En een rage is het. Van Sluis verdiepte zich in de belevingswereld van de doelgroep, en staat versteld van de ‘awareness’ van de fans. "We hoeven weinig te doen om de film te promoten. De doelgroep is al van alles op de hoogte." Volgens Van Sluis is het geheim van het succes dat meiden niet jaloers op de Spice Girls hoeven te zijn. "Ze zijn geen Pamela Anderson-achtige sekssymbolen. Ze stoten niemand af. Ze staan voor Girl Power, voor sámen optrekken. Ze zijn er voor álle meiden." En die boodschap is goed overgekomen. Zoals bij mijn oudste dochter Yara (8) en haar vriendin Isabelle (9), die voortdurend Spice Girls-plaatjes ruilen, Spice Girls-wetenswaardigheden uitwisselen, Spice Girls-danspassen nadoen, Spice Girls-liedjes zingen. Wat vinden zij nu het allerbelangrijkste aan de girls: "Ze gaan lekker hun eigen gang. Ze bepalen zelf wat ze doen, en trekken zich nergens wat van aan. Het zijn goede vriendinnen van elkaar en ze kunnen mooi zingen. Als je droevig bent, maakt de muziek je vrolijk. Ze zouden vriendinnen van ons kunnen zijn."
Én: de Spice Girls zijn meiden. Meiden willen geen voorgekookte weke jongens meer die door communicatie-adviseurs als klefferig voorbeeld worden bedacht. Meiden spiegelen zich aan seksegenoten die zelfstandigheid, kracht en energie uitstralen. Vraag het aan Yara en Isabelle. Zouden ze ook zo van een jongensgroep kunnen houden? "Emma als jongen… Nee!"
Dat SPICEWORLD-THE MOVIE een typisch Britse film is, met persiflages op actiefilms als Speed en Mission: impossible, zal aan hen voorbij gaan. Dat Bob Geldof, Elton John en Roger Moore hun opwachting maken doet hen niets, dat de regisseur (wiens naam ze niet eens willen weten) eerder ‘Absolutely fabulous’ maakte, interesseert hen niet. Ze hebben die mannen niet nodig. Dit is het tijdperk van Girl Power.

Eric van ’t Groenewout