SOUL ASSASSIN

Met Soul assassin leverde producent San Fu Maltha zijn tweede Engelstalige film af. Een erbarmelijke actiethriller die met Nederlands belastinggeld de internationale videomarkt moet gaan veroveren.

Je vraagt je af waar de lezingen die Laurence Malkin over scenarioschrijven schijnt te houden over gaan, want het scenario is nu niet direct de meest in het oog springende kwaliteit van Soul assassin, de debuutfilm die de Amerikaan Malkin voor producent San Fu Maltha schreef en regisseerde. Duidelijker zichtbaar is zijn ervaring als reclamemaker, tegenwoordig een onmisbaar entreebewijs om de filmwereld binnen te komen. Laurence Malkin weet dan ook precies hoe hij zijn film moet verkopen. Modieus ijskastblauw kleurde hij zijn shots, scheve kaders moeten bewijzen dat hij de ‘nieuwste’ trends kent, een opruiende soundtrack (van onder meer Junkie XL) zorgt voor vaart waar drama ontbreekt en kleverig, dik bloed vloeit alsof er een nieuwe soort puddingsaus aan de man moet worden gebracht.
Soul assassin is een van de films die geproduceerd kon worden dankzij de gunstige belastingmaatregelen die de Nederlandse overheid instelde om een heuse vaderlandse filmindustrie te bewerkstelligen. Werkervaring voor Nederlandse casts en crews kon, zo meende een aantal producenten, het beste worden opgedaan door ze te laten ruiken aan de grote-mensenwereld van Hollywood. Dus werden derde signatuur Amerikaanse sterren ingevlogen als Skeet Ulrich (de Johnny Depp-kloon uit Scream) en Kristy Swanson (‘Buffy the vampire slayer’) om Derek de Lint (hij is terug!), Antonie Kamerling en Thom Hoffman te leren acteren.
Een gunstige uitzondering vormt Serge-Henri Valcke, die tamelijk onverstoorbaar zijn rol van veiligheidsbeambte van een internationaal, in Rotterdam gevestigd investeringsbedrijf vertolkt. De Rotterdamse haven, de lokroep van het internationale geld in een uiteengevallen Europa waar de ene nationale maffiagroepering na de andere de kop op lijkt te steken, vormen het narratieve kader waarbinnen vooral veel ruimte is overgelaten voor broeierige complotten, achtervolgingen en shoot outs. Dat kunnen ze in Hollywood inderdaad beter dan in Nederland, moet na het zien van Soul assassin worden geconcludeerd. En ook het obligate verhaallijntje over de aloude strijd tussen vaders en zonen levert geen nieuwe inzichten op.

Belediging
De voor San Fu Maltha onwelkome vraag die overblijft is wat de Nederlandse filmcultuur hier mee opschiet. Want dat hij intelligent genoeg is om zelfs zijn eerste Engelstalige productie The delivery op de internationale videomarkt een schijnsucces te laten zijn, doet niets af aan het examen waar films die met belastinggeld zijn gefinancierd ook nog voor moeten slagen. Soul assassin is net zo Nederlands als de collage van filmische locaties die de Amsterdamse en de Utrechtse grachten, de Rotterdamse havens en de Zaanse molens tot een enorme deltametropool aaneen smeedt. De extra draai-uren die de crew op zijn curriculum vitae kan zetten, verzachten niet de bittere pil dat talentvolle Nederlandse regisseurs, die we toch ook voorhanden hebben, als vanouds met hun projecten langs de fondsen moeten leuren. Als we echt een volwassen filmcultuur hadden, konden dit soort films er ook nog wel bij. Maar als visitekaartje of proeve van een omwenteling in Nederland filmland is Soul assassin een belediging. Het wordt tijd dat we in Nederland chauvinistisch genoeg worden om te zeggen dat we dit niet willen. En echte artistieke prioriteiten durven stellen.

Dana Linssen