Song From the Forest

Een Amerikaan die al 25 jaar tussen de Pygmeeën woont, keert met zijn zoon terug naar de Verenigde Staten, in Song From the Forest, die vorig jaar de VPRO IDFA Award won.

Amerikaan Louis Sarno woont al 25 jaar tussen de Bayaka-Pygmeeën in de Centraal-­Afrikaanse jungle. De Pygmee-muziek die hij ooit op de Amerikaanse radio hoorde, leidde hem naar een dorp in het regenwoud, waar hij zich zo thuis voelde dat hij zich er permanent vestigde. Hij kreeg er een zoon, is inmiddels volledig in de dorpsgemeenschap opgenomen en spreekt hun taal vloeiend. Hij houdt de zieke dorpsbewoners in de gaten en regelmatig vragen de dorpsgenoten hem om wat geld. Of hij krijgt vlees van een rivierrat in ruil voor wat petroleum.
Louis’ bewondering voor de muziek van de Pygmeeën is het bindmiddel. De duizend uur aan unieke muziekopnames die hij verzamelde, heeft hij geschonken aan een etnografisch museum. De documentaire volgt hem op het moment dat hij een oude belofte aan zijn zoon Samedi nakomt: hij neemt hem mee naar zijn vaderland, de eerste reis van Samedi buiten zijn dorp.
De verwachte cultuurclash wordt niet breed uitgemeten. In New York zoekt Louis zijn schoolvriend Jim Jarmusch op, die herinneringen ophaalt aan de oude Louis en de nieuwe van na diens levensveranderende reis naar de Pygmeeën. De rijke broer van Louis verbaast zich erover dat hun twee levens zo’n andere afslag hebben kunnen nemen. Terwijl zijn zoon zich prima vermaakt, meer als een toerist, voelt Louis zich een vreemdeling in het drukke New York. Hij kampt met schulden en een slechte gezondheid door een verwaarloosde hepatitis B. Alles lijkt op zijn retour. De Bayaka zelf worden tegenwoordig bedreigd door oorlog en stropers, zodat de Duitse regisseur Michael Obert inmiddels ook een fonds voor hen heeft opgezet. De muziek die Louis ooit naar de jungle leidde lijkt daardoor meer een requiem voor een verdwijnende cultuur en zijn eigen leven in betere tijden geworden.
Debuterend regisseur Obert vangt Louis’ leven in snapshots, waarin veel gebeurtenissen zijdelings plaatsvinden of zonder context worden aangeboden. Hij filmt zonder oordeel te vellen maar ook wat krachteloos, alsof de wegvloeiende energie van Louis ook de film een beetje heeft geïnfecteerd.

Mariska Graveland