SATIN ROUGE

Satin rouge neemt een frisse duik in de geheime wereld van het Arabische cabaret. Een hele gewone jonge vrouw ontpopt zich tot de meest verleidelijke buikdanseres van Tunis.

Graatmagere vrouwen sieren nog steeds de covers van de modebladen, maar het straatbeeld is duidelijk anders. Onder modieus-korte t-shirtjes komen nu ook bolle buikjes tevoorschijn. In de eerste zomerjurkjes welft het okselvlees. Of de minirok, die deze zomer weer aan een voorzichtige opmars begint, ook zomaar door alle vrouwen omarmd zal worden, is echter zeer de vraag.
In Tunesië, waar Satin rouge zich afspeelt, is de viering van het vlees een oude traditie. Maar ook daar, onder de Noord-Afrikaanse zon, speelt het feest zich niet af in het openbaar. Debuterend regisseuse Raja Amari laat het verschil tussen de Tunesische dag en de Tunesische nacht goed voelen. Haar schitterende hoofdrolspeelster is een jonge vrouw die haar echtgenoot naar het graf heeft gedragen. De omgeving verwacht dat ze zich als een weduwe zal gedragen, en dus gedraagt ze zich ook als een weduwe. Stoffend en sloffend gaat ze door het leven, het lichaam verpakt in een grijze schortjurk. De Tunesische actrice Hiam Abbass speelt deze huisvrouw echter zoals Sophia Loren haar huisvrouw speelde in Una giornata particolare (1977). Achter het slonzige uiterlijk gaat een prachtvrouw schuil, een seksueel wezen dat onder het stoffen en sloffen plotseling haar buik laat dansen, heel stiekem, zonder dat iemand het ziet.

Wraak
Natuurlijk herbergt Satin rouge clichés. De bevrijdende werking van de nachtclub waar Lilia op een avond belandt, moet gevoeld worden. En zo is de vale schort er vooral om te contrasteren met het kleurige nachtclub-setje. De lange zwarte haren die eerst nog in een knot waren opgestoken, vallen uiteindelijk losjes over de naakte schouders. Tegelijkertijd is Satin rouge een film die deze geijkte metamorfose, van grijs katoen naar rode zijde, wel kan hebben. De geheime, nachtelijke tocht naar het cabaret, die Lilia avond aan avond onderneemt, is vooral een stille tocht. Wat met woorden niet gezegd kan worden, wordt door het lichaam uitgesproken. De eerste schreden op het podium zijn ook zo knullig. Het duurt even voordat Lilia haar draai vindt, maar wanneer haar buik eenmaal het tempo van de muziek te pakken heeft, is de extase ook voelbaar.
In de verhouding met cabaret-muzikant Chokri, die zich langzaam ontwikkelt, zit tegelijkertijd een feestelijke kritiek op de Arabische man verborgen. De trommelaar in kwestie heeft niet alleen een relatie met Lilia’s tienerdochter Salma; hij gaat ook, zonder het te weten, plat voor Salma’s moeder Lilia. In het heerlijke en vrij onconventionele slot, dat ik hier niet zal verraden, is Lilia’s wraak op de overspelige, Arabische man zoeter dan zoet.

Belinda van de Graaf