REVOLUTIONARY ROAD

Trauma suburbia

  • Datum 11-01-2011
  • Auteur
  • Gerelateerde Films REVOLUTIONARY ROAD
  • Regie
    Sam Mendes
    Te zien vanaf
    01-01-2008
    Land
    Verenigde Staten/Engeland
  • Deel dit artikel

Elf jaar na titanic zijn Leonardo DiCaprio en Kate Winslet niet meer zo blij als toen op die boot. Toch creëert Sam Mendes met zijn revolutionary road geen werkelijk verstikkend suburbia.

De jaren vijftig, suburbia, Verenigde Staten. April en Frank Wheeler vragen zich af hoe ze hier in godsnaam terecht zijn gekomen. April (Kate Winslet) wilde actrice worden maar doet nu als moeder van twee het huishouden. Frank (Leonardo DiCaprio), die April ooit versierde met zijn ondeugende grijns en rebelse oneliners, werkt als salesmedewerker bij een bedrijf voor kantoorapparatuur.
Dat leven begon als een grap en al die tijd hebben de Wheelers daarop neergekeken. Niet zozeer op hun buurtbewoners en collega’s maar op deze manier van leven, met zijn sociale controle en geharkte bloemenperkjes. En al die tijd meenden ze eraan te kunnen ontsnappen omdat ze intelligent genoeg zijn om de valkuilen te zien. Ze komen in de buurt: op een dag vat April het plan op om naar Parijs te verhuizen. Want in Parijs weten ze hoe je echt moet leven. Een tijd lang leven de Wheelers in het besef dat ze zullen vertrekken. Maar zoals dat gaat, dingen veranderen en het plan om te verhuizen raakt uit zicht. Daar hadden ze niet op gerekend. En dan begint ook hun huwelijk uit elkaar te vallen.

Onderhuids
Dat ’trauma suburbia’ is de Britse theaterregisseur Sam Mendes (partner van Kate Winslet) niet vreemd want hij verfilmde het eerder met succes in american beauty. Maar in deze verfilming van de bejubelde roman van Richard Yates vergiste Mendes zich toch.
Aan het uiterlijk van de film ligt het niet. Huizen, tuinen en kleding ademen de passende smetvrees en de liefde voor ordening van het decennium — het camerawerk is van veteraan Roger Deakins — en zelfs de overgearticuleerde dictie van DiCaprio zit als gegoten.
revolutionary road is niet een verhaal over ’the road not taken’ als wel over de onderhuidse walging en haat die zich met de tijd tegen de ander richt. Allemaal volgens een oud ritueel: iemand beseft de verkeerde keuze te hebben gemaakt en gaat de ander daarvoor verantwoordelijk houden omdat er niemand anders in de buurt is om te haten. Tegelijk heeft geen van beiden het lef om alles radicaal om te gooien. Men is tot elkaar veroordeeld.
Een film over die haat en over dat onvermogen komt alleen tot leven wanneer je die haat echt voelt. Soms gebeurt dat inderdaad in revolutionary road maar meestal broeit er te weinig. Je kunt het allemaal wel bedenken maar je ziet het niet. Op zich hoort die schone schijn bij dit type film dat Douglas Sirk in de jaren vijftig creëerde. Alleen, het lukt Mendes niet om achter die façade een verstikkend universum op te bouwen. En dat hij een psychiatrische patiënt gebruikt om al het ongezegde op tafel te gooien, is veel te gemakkelijk en te doorzichtig. Daardoor houdt de film iets gelikts en schematisch. Todd Haynes deed dat veel beter in far from heaven.

Ronald Rovers