Notre paradis

In Notre paradis prostitueren een dertiger en zijn jongere vriendje zich, waarna ze hun klanten van kant maken. Waarom? Daarom!

Het leven van de mannelijke hoer Vassili in Parijs is hard: hoe moet het verder met zijn leven nu hij de dertig is gepasseerd en zijn klanten jongere mannenlijven prefereren? Blijkbaar frustreert het hem zo hevig dat hij in de eerste scène van de film met een snoer een klant wurgt. Of had hij een andere reden om de man van kant te maken? De kijker komt er niet achter, want filmmaker Gaël Morel laat het in het midden. Naar eigen zeggen houdt hij niet van psychologische verklaringen. Dat klinkt deftig, maar het lijkt in Notre paradis toch vooral een excuus om een personage zonder motief op moordtocht te sturen. Filmcritici willen in zo’n geval nog wel eens het woord verontrustend in de mond nemen, maar Notre paradis is eerder grotesk dan dat hij angst aanjaagt voor het redeloze kwaad.
Aan dat laatste overigens geen gebrek, want Vassili houdt het niet bij één moord. Als hij op een cruiseplek een in elkaar geslagen jonge knul ontmoet, bloeit er een liefde op tussen hem en de blonde tienergod, die zich Angelo noemt. Eind goed al goed zou je denken, maar Vassili gebruikt Angelo als erotisch aas voor mannen, die hij vervolgens vermoordt.
Notre paradis oogt als de mannelijke variant van Virginie Despentes’ Baise-moi, die twaalf jaar geleden veel opschudding veroorzaakte. Daarin verleiden en vermoorden twee vrouwen zonder reden mannen. Nemen ze wraak op de mannelijke soort an sich, zijn de dames het product van een zieke samenleving of twee ontspoorde gekke wijven? De vragen waren te serieus voor de film, die duidelijk als enige doel had te choqueren met het explosieve duo seks en geweld. Notre paradis beoogt hetzelfde. De film roept wanhopig uit dat hij controversieel is en verwacht dat we ons opwinden en gechoqueerd voelen. We doen filmmaker Gaël Morel geen groter plezier dan hem aanvallen op het gewelddadige beeld van mannenprostitutie en hem homohater noemen. Ha fijn, een rel! Er is nieuws voor Morel: we leven niet meer in de tijd van Baise-moi. Er is meer voor nodig om de kijker op de kast te krijgen dan een portie exploitatieseks en geweld. Notre paradis, waarin Béatrice Dalle, de sekspot uit Betty blue, ook nog even opduikt, roept geen controverse op, maar onverschilligheid. Dat is dodelijk voor een film die het van verontwaardigde opwinding en controverse moet hebben. Tip voor Morel: probeer eens iets met moordzuchtige pedofielen.

Jos van der Burg