NORTH

Oblomov in Noorwegen: in north verdrijft een skipasverkoper de lethargie door een tocht naar het noorden te ondernemen.

Elk jaar weer die mensen in die skilift, piepend naar boven om weer snel naar beneden te roetsjen, en waarom allemaal? De Noorse Jomar vraagt het zich al niet meer af. Hij ligt de hele dag op bed in het hokje waar hij de skipassen verkoopt. Dat zou hij tenminste moeten doen. In plaats daarvan laat hij de mensen zelf hun skipas pakken omdat hij geen zin meer heeft om op te staan. Die depressie kostte hem al zijn relatie. Dat was ooit anders. Ooit was Jomar een getalenteerd skiër maar op een dag bleef hij liggen, stomweg liggen, om niet meer in de benen te komen. Nu is zijn enige lichtpuntje de Tunnel Disaster Week op National Geographic Channel en een borrel uit zijn jerrycan.
Depressie schijnt een regelrechte hel te zijn, maar Jomar weet daar via een sneeuwscooter op het nippertje aan te ontsnappen, als hij aan een lange tocht naar het noorden van Noorwegen begint om zijn zoon op te zoeken. Een zoon waar hij het bestaan niet van afwist tot iemand het hem verklapt.

Schop
north is een besneeuwde roadmovie, met soms onderkoelde humor en vluchtige ontmoetingen met mensen die amper voetafdrukken op hun omgeving achterlaten. Toch is de impact van die ene ontmoeting op Jomar groot, want hij besluit eindelijk in actie te komen en aan een avontuur te beginnen. Dat is het belangrijkst. Het doel van de reis is mooi meegenomen.
north is een film die troost put uit treurigheid. Wel jammer van de zoetsappige muziek waarmee de regisseur te veel benadrukt dat het een feelgoodfilm is. Dat was niet nodig voor dit kleine drama dat de grote vragen niet schuwt. Hoe vul je je dagen een beetje zinnig? Hoe kun je jezelf een schop onder de kont geven? Hoe bestrijd je de lethargie? Oblomov wist al dat elke inspanning in wezen zinloos is en bleef dan ook de hele dag in bed liggen. De kunst is een reden te vinden om tegen beter weten in op te staan, ook al kun je je eigenlijk nooit helemaal uitstrekken, zoals Jomar bewijst, die in north vaak ongemakkelijk, half gebukt onder een schuin dak gefilmd wordt. In het begin van de reis heeft Jomar een terugslag en wordt hij sneeuwblind, waardoor hij dagen in het donker moet liggen, opgevouwen in een opberghok — hoe afgestompt kun je zijn? Al skiënd krijgt hij zijn souplesse en focus weer terug — zo nutteloos waren die latten dus niet. north bewijst weer eens dat het alledaagse bijzonder wordt als je er een kader omheen zet met een camera; het zou mooi zijn wanneer dat ook in het echte leven zou kunnen.

Mariska Graveland