Niet zonder jou

Door de liefde in moeilijke tijden te filmen, wordt in het ontroerende portret Niet zonder jou ook het lelijke gezicht van de liefde getoond.

Voor de mooie, commentaarloze documentaire Niet zonder jou van Peter Lataster en Petra Lataster-Czisch filmden zij vader en schoonvader Ger Lataster, een beeldend kunstenaar die met de ouderdom kampt, en zijn vrouw, de dementerend fotografe Hermine van Hall. De meeste scènes zijn huiselijk, vaak pijnlijk, en niets wordt mooier gemaakt dan het is.

Het gehannes met zachte eitjes, de suikerpot die kwijt is maar gewoon op tafel staat, het gekibbel over de jenever en de kurkentrekker, Gers gebrekkige gehoor; het zijn de dagelijkse ergernissen en muizenissen. Ger tekent met het dikke houtskool door tot het bittere einde, ook als zijn vrouw overlijdt. De kunst, daar kun je tenminste van op aan, in tegenstelling tot de mensen, zo heeft Ger ondervonden.

Ondertussen moet hij het nog wel even doen met de mensen om hem heen. Samenleven is niet altijd makkelijk. "Is het een leuk beeld Peter?", vraagt Ger sarcastisch als hij en zijn vrouw Hermine niet al te flatteus worden gefilmd in bed. Nee, het is geen leuk beeld, maar het moest wel gemaakt worden.

Dansend
Door de liefde in moeilijke tijden te filmen, wordt ook het lelijke gezicht van de liefde getoond. Dat is gedurfd van de filmmakers, zonder dat ze daar de nadruk op te leggen. Ze filmden het laatste jaar dat Ger en Hermine samenzijn, na een huwelijk van 65 jaar. Alles wat in hun leven vanzelfsprekend was begint uit elkaar te vallen. De oude filmpjes waar ze dansend op een feestje te zien zijn, of de foto waarop Hermine Peter de borst geeft, maken in retrospectief treurig. Beseften ze toen dat dit de beste tijd uit hun leven was?

Hermine probeerde met haar foto’s het verleden vast te houden, maar dat is tevergeefs. Door ziekte valt de bodem uit hun bestaan weg. De enige houvast is de kunst en het tuinieren. Dat de verwarde Hermine hem langzaam ontglipt, moet ondraaglijk zijn voor Ger, maar sentimenteel wordt de documentaire nooit, ontroerend des te meer. Dit is het beeld dat ieder van ons die steeds ouder wordt, steeds vaker zal gaan zien: het leven verbrokkelt en niets kan dat tegenhouden, ook de liefde niet.