NADINE

Paniek in de supermarkt

  • Datum 04-01-2011
  • Auteur
  • Gerelateerde Films Nadine
  • Regie
    Erik de Bruyn
    Te zien vanaf
    01-01-2007
    Land
    België/Nederland
  • Deel dit artikel

Erik de Bruyn bouwt met nadine verder aan zijn kroniek van moderne radeloosheid.

Nadine is voorbij de veertig en is bang dat het te laat is om nog een kind te krijgen. Tussen de twintig en de dertig had ze alleen tijd voor een carrière en tussen de dertig en de veertig zocht ze naar de liefde. Die dacht ze te hebben gevonden in Fedja van Huêt maar die liefde dacht daar heel anders over. In een supermarkt, jaren later, raakt ze in paniek, doet iets verschrikkelijks en verdwijnt.
Zeven jaar na wilde mossels komt Erik de Bruyn met een psychologische roadmovie die, zoals hij zelf in het interview in deze krant zegt, doet denken aan het probleem-van-de-week: de tikkende biologische klok en de angst om zonder kinderen je leven uit te leven. Dat kon inderdaad een probleem worden dus dat gevoel moest de film ontstijgen.
Dat lukt doordat de film zijn hoofdpersoon overstijgt. Nadine is niet een vrouw maar is drie vrouwen, is alle vrouwen. In die drie fasen van haar leven wordt ze door drie verschillende actrices gespeeld (Halina Reijn, Sanneke Bos en Monic Hendrickx), een techniek die ook David Lynch in lost highway en Luis Buñuel in cet obscur objet du désir gebruikten.
De Bruyn vertelt de drie verhalen niet chronologisch, hij draait met de film in concentrische cirkels om het centrale verhaal — de vlucht van Nadine richting het zuiden — om in steeds kleinere bewegingen uiteindelijk op een Portugees strand uit te komen waar ze niet langer weg kan lopen. Voor haar ligt een eindeloze zee en ze moet een keuze maken. Onderweg zagen we hoe het met deze vrouw, een vrouw, zover kon komen.

Naadloos
De compositie is vloeiend en licht en dat verraadt de expertise van de maker. Want bij zo’n vorm zou de hand van die maker overal te zien kunnen zijn, in roestige overgangen of een onsamenhangend geheel. En hoewel niet elke scène en niet elk personage even interessant is om naar te kijken — vooral de intensiteit van Hendrickx en Reijn imponeert door hun obsessies, de Nadine van Sanneke Bos is meer verloren en moegestreden — verweeft De Bruyn verleden en heden naadloos via kleine en grote sleutelscènes. Mooie decors ook en mooie vergezichten van de camera van Bert Haitsma en een uitstekende keuze van locaties. Kortom: het ziet er allemaal erg goed uit.
Volgende keer wel die voice-over met zijn overbodige benoemen van dingen lekker weglaten. Die haalt het niveau van de film omlaag. En er zit een kleine ongeloofwaardigheid in het verhaal: als iemand met zo’n verleden, dus na jaren tobbend te hebben rondgelopen, uiteindelijk tot zo’n extreme daad komt en dan door half Europa vlucht, dan is het een beetje geforceerd om haar met een weekje Portugal tot inzicht te laten komen.
De Bruyn maakt het ons emotioneel niet gemakkelijk door de afstand die hij creëert tussen de kijker en Nadine. Die afstand zou sommige kijkers wel eens onverschillig kunnen maken. En dat zou jammer zijn. nadine verdient meer.

Ronald Rovers