’n Beetje verliefd

'n Beetje van alles

Belgen, Nederlanders, Turken en Marokkanen der lage landen verenigt u! ’n beetje verliefd, de kerstkomedie van 2006, is voor boeren, burgers en buitenlui van alle leeftijden.

Er was eens een Hollandse opa die al 15 jaar alleen op zijn tomatenkwekerij woonde. Toen zijn dochters, waarvan er één met een Marokkaan was getrouwd, hem in een bejaardentehuis wilden ‘doen’, snapte alleen kleinzoon Omar dat opa daar geen trek in had.

De hippe Omar regelde voor opa een date, waarop hij de Vlaamse vlam Jacky ontmoette. Na de nodige doldrieste verwikkelingen leefden ze allemaal nog lang en gelukkig.

Ziedaar het opzetje van de telefilm ’n beetje verliefd, die als feelgood kerstkomedie in de bioscoop is beland. Nederlands meest productieve filmregisseur Martin Koolhoven, vorig jaar nog verantwoordelijk voor Het Schnitzelparadijs, tekende voor de regie. Maar ’n Beetje verliefd is geen Schnitzelparadijs. Waar Het Schnitzelparadijs zijn aanstekelijke pret ontleende aan de moddervet aangezette clichés waarbij niemand werd gespaard, blijft ’n Beetje verliefd keurig binnen de clichématige lijntjes, wat weer akelig goed past bij de jaren vijftig-setting die daarvoor van stal is gehaald.

Bloemetjesjurk
Kijk maar naar het interieur van opa’s huis, de bloemetjesjurk van Omars vriendinnetje, de geforceerde verwijzingen naar de western die in die tijd zijn bloeiperiode beleefde, en de jongens van De Kameleon die opeens in overalls en klompen in een weilandje tegenover Omar komen staan. Toegegeven: die ontmoeting levert de beste, want dapperste grap op als de ‘nieuwe’ Nederlander Omar — het filmdebuut van rapper Yes-R — de twee oer-Hollandse bonenstaken met één arm op de grond legt.

Voor het overige drijft de film op een rij als dolkomisch bedoelde formulesituaties die met muzakkerige deuntjes aan elkaar zijn geplakt. Verstand op nul en lachen maar: om de stevige schoenen die opa op de dansvloer draagt, om oude mannen aan de viagra, om de overslaande stemmen van de melodramatische trutten van dochters gespeeld door Plien van Bennekom en Tsjitske Reidinga en om gedoe met tomaten.

Gelukkig brengen de drie relatief onbekende hoofdpersonen nog wel wat lucht in de hapklare brok, al is het zelfs na twintig jaar nog wel even schrikken van actrice Geert de Jong, die in Mama is boos een onsterfelijke indruk maakte. Nu moeten we haar accepteren als goedwillende date aan tafel bij de onschadelijke ‘opa’ Ad van Kempen — die 12 jaar geleden in Theo van Goghs 06 nog een hoop viezigheid in Ariane Schluter’s oor mocht fluisteren. “Oude mannen zijn tegenwoordig helemaal niet meer zo oud als ze vroeger waren”, wordt er nog halfhartig beweerd. O nee? Opa was nog nooit zo oud! Opa is namelijk een lieve, wat onhandige man die 15 jaar geen seks heeft gehad en elk moment dood neer kan vallen. Turken? Die worstelen op een veldje bij een moskee, het liefst om de eer van een zusje. En een Marokkaanse probleemjongere met een hoogblonde Hollandse moeder? Ach, dat is een belhameltje. ’n Beetje verliefd zet de klok een flink stuk terug.