MYSTIC RIVER

Clint Eastwoods nieuwe film Mystic river is een beklemmende thriller over een moord die de duistere geschiedenis van drie oude vrienden oprakelt.

Nachtmerries komen in soorten en maten. En sommige zijn geen bedrog. Die van de jeugdige Dave vindt plaats op klaarlichte dag, wanneer hij met zijn vriendjes Jimmy en Sean op straat aan het ravotten is. Een auto stopt en de man die uitstapt bezit de autoriteit van een politieman die hen tot de orde roept. De bangige Dave wordt gesommeerd in te stappen en mee te komen naar het bureau, maar de rit leidt naar een donkere schuur, waar het knaapje voor het leven gemerkt wordt.
Met deze mokerslag opent Clint Eastwood Mystic river, zijn 26ste film als regisseur en een sterke revanche na het tegenvallende Bloodwork. Het is een duistere thriller (gebaseerd op een roman van Dennis Lehane), die zich afspeelt in een oude volkswijk van Boston, waar de oorspronkelijke bewoners worden verdrongen door yuppen die de oude karakteristieke huisjes opkopen. Iemand die standhoudt is Jimmy (Sean Penn), ex-crimineel, volgeplamuurd met Ierse tatoeages, nu baas van een succesvolle buurtwinkel. Vijfentwintig jaar nadat Dave werd ontvoerd slaat het noodlot opnieuw toe. Jimmy’s dochter wordt in de buurt op brute wijze vermoord en de vader verliest bijkans zijn verstand door de gedachte aan wraak. Zo worden Jimmy en de eveneens honkvaste Dave (Tim Robbins) herenigd met hun oude makker Sean (Kevin Bacon), die rechercheur is geworden en de zaak onderzoekt. Ook Sean zit in de lappenmand en lijdt onder de scheiding van zijn vrouw. Wat er van hun vriendschap is overgebleven is onzeker, het staat vast dat door deze zaak oude wonden tergend langzaam worden opengereten.

Beest
Robbins heeft duidelijk een appeltje te schillen met de demonen van zijn verleden — hier sluimeren gruwelijke geheimen onder de oppervlakte. Wanneer uitgerekend hij verdacht wordt van de moord op Penns dochter, wint het moordmysterie aan emotionele zeggingskracht: de band tussen de drie onderling begint te slijten. Dat Eastwood ervoor kiest zich niet in de oorsprong van Robbins’ labiliteit te verdiepen, is in dit geval niet eens zo erg. Het zorgt er uiteindelijk voor dat Sean Penn de film naar zich toe kan trekken. De manier waarop hij transformeert van slachtoffer tot een door moord geobsedeerd beest is hem volledig toevertrouwd.
"Eigenlijk zaten we met z’n drieën in die auto vijfentwintig jaar geleden", denkt Bacon op een gegeven moment hardop. Het klinkt dramatisch en oprecht, maar toch klopt het niet. Robbins is helemaal de weg kwijt, Penn wordt verteerd door wraak en schuldbesef, maar Bacon heeft de minste schade opgelopen. Erger is dat een tot dan toe beklemmend en fantastisch geacteerd drama over (on)schuld en boete eindigt met dezelfde onbevredigende climax als de roman. Als Eastwood zich wat meer vrijheid had veroorloofd en de film een gepast duister slotakkoord had gegeven, was Mystic river een échte kraker geweest.

Mike Lebbing