MARCH COMES IN LIKE A LION

"Tussen ijs en bloemen ligt de maand maart, het jaargetijde van de stormen." De Japanse regisseur Hitoshi Yazaki brengt een onmogelijke en verboden liefde tussen een broer en een zus in beeld, die zich afspeelt in een afbraakbuurt in Tokio. March comes in like a lion is een prachtig sprookje waarin de liefde triomfeert.

Voordat de film daadwerkelijk begint wordt het verhaal uit de doeken gedaan via tussentitels en zwart-wit foto’s. Er waren eens een broer en een zus… als in een sprookje. De broer, Haruo (Cho Bang-ho), krijgt een motorongeluk wat tot tijdelijk geheugenverlies leidt. Zijn zus, niet toevallig Ice genaamd (gespeeld door Yoshiko Yura), is haar hele leven al verliefd op hem en grijpt nu haar kans. Zij doet zich voor als zijn vriendin en neemt hem mee uit het ziekenhuis naar een slooppand in een buitenwijk van Tokio. Daar vrijen ze. Waarna het wachten is op het moment dat de broer zijn geheugen weer terugkrijgt. Wat gebeurt er als hij doorkrijgt dat zijn geliefde zijn zus is?

Gruzelementen
Uit het tegen de grond slaan van de gebouwen in Tokio spreekt een nihilisme dat ook is terug te vinden in de manier waarop de broer en zus met elkaar omgaan. In een scène waarin Ice midden op straat een slipje aantrekt, zien we tegelijkertijd wapperende zwarte wimpels ter gelegenheid van de begrafenis van keizer Hirohito.
Yazaki is niet uit op het opwekken van sentiment. De esthetiek van de beelden staat psychologisering en identificatie met de personages in de weg. Close-ups worden gebruikt om elementen uit het totaalbeeld te accentueren, niet om een doorleefde emotie te bewerkstelligen. De vaak lang aangehouden shots geven de kijker alle gelegenheid om de omgeving waarin de twee zich bevinden in zich op te nemen en de ijzige sfeer te proeven.
Ice draagt altijd een coolbox met zich mee en noemt zichzelf een leugenaar. Haar fel rode pumps, rode nagellak en stoere, leren jack zijn de uiterlijke vormen die haar emoties moeten verbergen. Haar gedrag verraadt echter dat ze wil vasthouden aan een onmogelijke liefde: veel situaties legt ze fotografisch vast.
Daartegenover staat Haruo, die keer op keer recht in de camera kijkt, alsof hij daar zijn verleden zou kunnen vinden. Ook kijkt hij regelmatig in spiegels, die daarna in gruzelementen uiteenvallen. Het schijnbaar realisme van de beelden verwijst in werkelijkheid naar een geconstrueerde werkelijkheid waarin de broer en zus de marionetten zijn.

Volle bloesem
Yazaki bouwt zijn verhaal prachtig op. Het beeld van Haruo en Ice op de motor kantelt vlak voor het moment waarop Haruo zich zijn verleden weer begint te herinneren en het verhaal een andere wending neemt. Vóór dit moment was er sprake van een bloeiende liefde, gesymboliseerd in wervelende kermisattracties en Boliviaanse folklore muziek. Erna zet een onafwendbare verwijdering tussen hem en zijn zus in. Ice prostitueert zich om geld en staat meerdere keren op het punt zich van het leven te beroven. Haruo, na een nacht in een bordeel te hebben doorgebracht, doet nog een laatste poging om Ice (letterlijk) aan zich te binden met een touw. Maar bij het ontwaken vindt hij zichzelf met handen en voeten gebonden en is Ice weg. Het gif dat Ice van een oudere vrouw heeft gekregen en dat een blijvende liefde zou garanderen, lijkt voor haar de enige uitweg.
Maar Yazaki besliste anders: Ice gaat niet dood, ze krijgt een baby. Een volle bloesem in beeld symboliseert het einde van de maand maart, het stormachtige weer en de onstuimige liefde. Ice bevalt in een kleine kamer, Haruo staat erbij met twee ijsjes in z’n handen.
Hoewel Yazaki geen verhaaltje wilde vertellen, realiseert hij met dit einde toch een prachtig sprookje. Tegen alle verwachtingen in wint de liefde het van de boze, koude buitenwereld en krijgt een nieuw leven kans van bestaan.

Julia Strijland