LUCÍA Y EL SEXO

Net als in zijn vorige film, Los amantes del círcolo polar, speelt Julio Medem in Lucía y el sexo een complex spel met toeval en voorbestemming. Verschil is dat het lot van de personages hier niet door de liefde wordt bepaald, maar door seks in al zijn verschijningsvormen. Een opwindende film wil Lucía y el sexo evenwel niet worden.

"Stop er veel seks in, dat verkoopt beter." Dat advies krijgt de inspiratieloze schrijver Lorenzo van zijn agent, ergens in het eerste half uur van Lucía y el sexo. Misschien is het onder het mom van research dat hij ingaat op de avances van de even verlegen als vrijpostige Lucia, die bekent dat ze door zijn laatste roman stapelgek op hem is geworden. Dezelfde avond duiken ze met elkaar het bed in; de eerste van een lange reeks openhartige seksscènes. Stripteases, dildo’s, incestueuze fantasietjes, kleimassages en zelfs een suggestie van bestialiteit, het passeert allemaal de revue in Julio Medems nieuwste film — naar de mode van deze tijd compleet met indrukwekkende erecties.

Gekreun
Maar van commercieel effectbejag is natuurlijk geen sprake. Medem (Tierra, Los amantes del círcolo polar) is een Kunstenaar die met zijn film wil wijzen op de allesbepalende rol die seks in ons leven speelt. Seks vind je volgens Medem in de paëlla die je eet, in het boek dat je schrijft, in de ogen van de vrouw die je op het bankje bij het schoolplein tegenkomt. Seks regeert het verstand, doet je dromen en maakt de werkelijkheid ongrijpbaar en spannend. In Lucía y el sexo dan ook geen afstandelijk gefilmde en weinig opwindende copulaties à la Intimacy of Romance, maar warmbloedige vrijpartijen met zoveel-kanaals digitaal gekreun en een volle maan als kitscherige omlijsting. Lucia’s herinnering aan al die momenten van lust zuigt de kleuren uit het beeld, tot de wit-rode composities je als toeschouwer naar een zonnebril doen verlangen.
Toch weet Lucía y el sexo de onderbuik nergens te beroeren. Dat komt vooral door de overgestructureerde plot, die eerst volop aan het denken zet en vervolgens te zeurderig wordt om nog te prikkelen. Iedereen rotzooit, al dan niet stiekem, met iedereen, zoals dat hoort in een film die doet alsof de seksuele revolutie een doorslaand succes was. Nadat de geheime driehoeksverhoudingen, overspelige relaties en obsessieve hersenspinsels hun tol hebben geëist, eindigen drie van de personages op hetzelfde eiland, zonder elkaar te kennen, zonder te weten hoezeer ze elkaars geschiedenis delen. Op die manier wordt in Lucía y el sexo zelfs het lot door seks bepaald.
Voeg daarbij Medems neiging ook in de mise-en-scène niets aan het toeval over te laten, en je krijgt een aantal tot hun libido en uiterlijk gereduceerde karakters die van begin tot eind de speelbal van hun schepper blijven en daarmee voor de toeschouwer nauwelijks een aanknopingspunt bieden. Paz Vega komt als Lucía heel verleidelijk voor de dag, maar Medem geilt tezeer op slimme verhaaltjes om een werkelijk erotische film te maken.

Kevin Toma