LOT

Haar linkervoortandje zit los. Lot wiebelt ertegen met haar tong. Ze maakt smakgeluiden. Lot grijpt al lopend in haar bilspleet omdat de onderbroek die ze stiekem uitgetrokken heeft zo vervelend jeukte. Lot pakt een babyblauw kinderschaartje en knipt een stuk van haar haren af tot er een lieve schots en scheve kinderpony overblijft.
Lot is een korte film van actrice Tamar van den Dop, die als voorfilm bij Marion Bridge is te zien. Ze vormde een particuliere maar tegelijkertijd voor iedereen herkenbare jeugdherinnering om in een associatieve, lieve film. Dat kinderschaartje, wiebeltandjes, Van den Dop brengt allang vergeten herinneringen weer terug.
Ze neemt een groot risico met haar film. Zo persoonlijk, zo moeilijk soms, het had makkelijk gênant of plat kunnen worden. Een meisje dat het liefst staand als een jongen plast, leert haar incontinente oma dat het helemaal niet erg is om je plas gewoon te laten lopen. Het is de moeilijkste scène van de film. Door een uiterst voorzichtige camera die toch niets ontziet en fraai acteerspel van de oma en het kind wordt het tot een scène waarbij je bijna niet aanwezig wil zijn, zo ontroerend en intiem.
De perkamenten handen van de oma bewegen vrij op het neuriën van haar kleinkind. Wuiven van riet gaat over in een mooi maar truttig gehaakt gordijn in het huis van Lot. Van den Dop beheerst het om van kleine dingen magie te maken.

Gerlinda Heijwegen