LOST PERSONS AREA

Leven onder hoogspanning

  • Datum 08-12-2010
  • Auteur
  • Gerelateerde Films LOST PERSONS AREA
  • Regie
    Caroline Strubbe
    Te zien vanaf
    01-01-2009
    Land
    België/Nederland/Hongarije/Duitsland/Frankrijk
  • Deel dit artikel

Caroline Strubbe vond mensen als verloren voorwerpen in de lost persons area van de Maasvlakte. En gaf ze een leven.

De hoogspanningsmasten en de windmolens op de Maasvlakte zeggen alles. Ze zoemen. Ze zinderen. Ze zijn de eigenlijk hoofdpersonen in lost persons area, het fijnzinnige speelfilmdebuut van de Vlaamse documentairemaakster Caroline Strubbe. Ze staan daar in het felle ochtendlicht dat je met je ogen doet knijpen. In de wind. Onder de Hollandse wolken. En ze staan daar maar. In een niemandsland waar mensen als mieren zijn. Bezig. Nietig. Als de mier die in close-up op de hand van Bettina loopt, als ze met haar geliefde Marcus in bed ligt. "Die twee kunnen maar geen genoeg van elkaar krijgen", zegt een van de arbeiders die zijn soep komt eten in de kleine cafetaria die ze samen uitbaten in een container op de zandvlakte. "Binnenkort hebben ze een nieuw bed nodig." Het blijkt de voorbode voor een kleine the postman always rings twice-achtige tragedie.
Strubbe neemt haar titel lost persons area wel heel erg letterlijk als ze haar personages presenteert als verdwaalde zielen in dat immense industriële landschap. Klein steken ze af tegen die gigantische constructies. Het maakt hun bestaan al op voorhand futiel. Hoe majestueus dat landschap filmisch ook is gemaakt door cameraman Nicolas Karakatsanis. In dat spanningsveld maken we kennis met de dromen van Bettina, die verder reiken dan de horizon. Ze wil wel eens een normaal huis, zegt ze tegen Marcus, die allergisch is voor alles wat normaal is. En we ontmoeten er hun negenjarige dochtertje Tessa, die in die desolate wijdheid haar eigen kleine werelden creëert. Ze dwaalt en verzamelt stenen, schelpen, pennen, schroefjes waar ze kleine kunstwerkjes van bouwt die ze achterlaat om nooit gezien te worden. Rituelen om de eenzaamheid te bezweren en systeem in de wereld aan te brengen.
lost persons area doet in al z’n melancholisch meditatieve minimalisme wel wat denken aan de afdeling gevonden voorwerpen op vliegvelden of stations, maar dan voor personen. Een plek waar mensen wachten tot ze weer worden opgehaald. Maar door wie? Zijn ze van iemand? Strubbe ontleende de titel van haar film aan een foto van Amerikaan Elliot Erwit, van een drietal vrouwen op een bankje onder een bord met ‘Lost persons area’ erop. In haar film is zij degene die deze kwijtgeraakte mensen terugvindt en een leven geeft.

Dana Linssen