Los Bando

Wie leeft er niet mee met tieners die een bandje beginnen? En dat is niet de enige charme van dit energieke avontuur.

Het moment waarop ik viel voor deze Noorse roadmovie voor de jeugd kan ik vrij precies aanwijzen. De tieners Grimm (drums) en Axel (leadgitaar en zang) dromen er al jaren van de beste rockband van Noorwegen te worden. Maar als ze mee mogen doen met een belangrijk rockconcours beseffen ze dat een tweemansband wat mager is. Ze hebben een zanger nodig die niet vals zingt, maar dat durft Grimm niet te zeggen. Dus zoeken ze een bassist. De enige die auditie doet is de negenjarige Thilda met haar cello. Een meisje dat op school wordt uitgelachen omdat ze klassiek speelt. Saai!

Voor Grimm en Axel begint ze ook met klassiek. We snappen dat het tweetal, dat denkt aan nummers als Kill, Death, Destroy, een moeilijk gezicht trekt. Tot onverstoorbare Thilda volkomen onverwacht iets doet waar ze zeer van opkijken. Vanaf dat moment kon Los Bando wat mij betreft niet meer stuk.

Want het is niet op voorhand duidelijk dat het zo hartveroverend uit zal pakken. Een bandje, een talentenjacht, een roadtrip met hindernissen, jongelui die thuis kampen met problemen, dat lijkt op een afgekloven formule. Dat dit avontuur zo fris en aanstekelijk uit de hoek komt zit hem niet alleen in de absurdistische voorvallen en vrijmoedigheden, zoals een satirisch neergezette religieuze fanaticus, de opvliegende broer van een van de hoofdpersonen. Of het ongezochte gastoptreden van de band op een vreemde bruiloft.

De aantrekkingskracht is vooral te danken aan het enthousiasme en de overtuigingskracht van de jonge acteurs onder leiding van regisseur Christian Lo. Deze had al eerder laten zien (De superheld, Rafiki) dat hij licht en serieus in het jeugdgenre uitstekend weet te combineren.

De ruzies van Grimms ouders zijn tragikomisch, maar herkenbaar genoeg om het ongemak van de schuchtere Grimm te begrijpen. De ogenschijnlijk stoere Axel, met op zijn T-shirt ‘Music is my religion’, is een mooie tegenhanger met zijn naïef-onschuldig wereldbeeld dat, vrees je, ieder moment in duigen kan vallen. Op een kalme manier ontroerend is Thilda, die, zo jong als ze is, haar eenzaamheid al dapper onder ogen ziet. Het vierde wiel aan deze schots en scheve wagen is Martin, een zeventienjarige rallyrijder zonder rijbewijs wiens muzikale ambities door zijn vader in de kiem werden gesmoord. Hij is bereid het stel naar het concours in het hoge noorden te rijden.

Dat is het begin van een trip waarin enerverende en hilarische verwikkelingen — politie en ouders zitten hen op de hielen — moeiteloos samengaan met emoties die altijd realistisch en geloofwaardig zijn. Een kleurrijk coming-of-age-verhaal dat drijft op onverwoestbaar optimisme, de kracht van vriendschap en uiteraard een paar solide rocknummers.