Les ogres

Monsterlijke omgangsvormen

  • Datum 01-06-2016
  • Auteur
  • Gerelateerde Films Les ogres
  • Regie
    Léa Fehner
    Te zien vanaf
    01-01-2015
    Land
    Frankrijk
  • Deel dit artikel

In haar tweede speelfilm Les ogres werpt regisseur Léa Fehner een liefdevolle blik op de chaotische en explosieve ‘monsters’ die een reizend theatergezelschap bevolken.

In een brief aan een vriend beklaagde Anton Tsjechov zich na het schrijven van zijn farce De beer: ‘Ik was van plan iets waardevols te schrijven, maar het is allemaal tra-la-la! Mijn pogingen serieus te zijn, blijken keer op keer vruchteloos; bij mij is het serieuze altijd verweven met het triviale.’
Die verweving is er ook in Les ogres, Léa Fehners tweede speelfilm over het reizende theatergezelschap van het Davaï Collectif dat vaudeville-versies van Tsjechovs farces speelt. In hun circustent vermaken zij het publiek avond aan avond met de schreeuwerige ruzies, clowneske energie en diepgevoelde emoties van de stukken, en buiten het podium gaat dit alles net zo hard door in de onderlinge relaties van de artiesten. De titel van de film betekent letterlijk zoiets als ‘de monsters’, een geuzennaam die zowel iets zegt over hoe deze groep mensen zich buiten de sociale regeltjes heeft geplaatst, als over de soms monsterlijke manieren waarop ze met elkaar omgaan.
Wanneer een hoofdrolspeelster ernstig geblesseerd raakt, moet op stel en sprong een vervanger worden gevonden. De oplossing is het terugvragen van Lola (Lola Dueñas), die de rol eerder speelde. Klein probleem: zij vertrok ooit omdat ze een affaire had met Fran­çois (François Fehner), de leider van het collectief, en zijn echtgenote Marion (Marion Bouvarel) en dochter Inès (Inès Fehner) zitten bepaald niet op Lola te wachten. En dan is er nog paljas Monsieur Déloyal, die vrolijk zou moeten zijn omdat zijn jonge vriendin Mona hoogzwanger is, maar onverwerkt verdriet uit zijn verleden meetorst.
Voor wie in die beschrijving al de herhaling van de achternamen opviel: inderdaad, de ouders en zus van regisseur Fehner spelen belangrijke rollen in de film. Fehner groeide op in dit theatergezin, en vader François is ook in werkelijkheid de voorman van het Davaï Collectif, al zal het er daar hopelijk iets minder explosief aan toe gaan dan in de film. Het verklaart in ieder geval de vanzelfsprekende intimiteit waarmee Fehner deze wereld weet neer te zetten, vol met kleine details in de achtergrond en bijpersonages die in slechts enkele scènes een heel leven krijgen. Het is een wereld waar je met plezier je tijd doorbrengt, hoeveel pijn deze personages elkaar soms ook doen.
Fehner doet de verwijzingen naar Tsjechovs farces eer aan, en volgt hun procedé: zet een aantal mensen met sterke karakters in een ruimte en kijk toe hoe de vonken ervanaf vliegen. En steeds weer blijkt wat in eerste instantie triviaal leek, een onverwachte diepgang te hebben.

Joost Broeren