Le Ciel Flamand

Boterhammetjes bij het bordeel

  • Datum 18-01-2017
  • Auteur
  • Gerelateerde Films Le Ciel Flamand
  • Regie
    Peter Monsaert
    Te zien vanaf
    01-01-2016
    Land
    België
  • Deel dit artikel

De opvolger van Peter Monsaerts Vlaamse pareltje Offline weet niet goed of het een sociaal drama of een wraaktragedie wil zijn.

Als je een prostituee bent die een baanbordeel uitbaat op de grens tussen België en Frankrijk en je absoluut wilt vermijden dat je dochtertje iets te weten komt over je beroep, dan moet je haar misschien niet elke dag haar boterhammetjes laten opeten op de parkeerplaats van je etablissement. Als iemand hoerenmadam Sylvie (Sara Vertongen) aan het begin van Le Ciel Flamand die raad had gegeven dan was Peter Monsaerts stukje socio-emotioneel realisme misschien ook daadwerkelijk realistisch geweest. De witte boterhammen met kaas die Sylvie haar dochtertje voert terwijl oma in het familiaal gerunde hoerenkot haar ding doet, zijn echter lang niet de enige enigszins ongeloofwaardige plotontwikkelingen in de opvolger van Monsaerts meer dan verdienstelijke drama Offline uit 2012. Dat dochter Eline (gevoelig gespeeld door Vertongens echte dochter Esra Vandenbussche) onmiddellijk door een pedofiel te grazen wordt genomen op het moment dat ze toch eens een voet binnenzet in mama’s werkplek, hoort namelijk in diezelfde categorie plotwendingen thuis.
Jammer, want tot op dat moment is Le Ciel Flamand ook een sfeervolle milieuschets die genreclichés weet te vermijden en die daarbij dicht op de huid zittende close-ups en interieurshots afwisselt met fraaie breedbeeld landschapsfotografie, waarin een hoofdrol is weggelegd voor de Vlaamse hemel uit de titel. Monsaert en zijn cameraman David Williamson filmen met veel gevoel voor couleur locale en beseffen dat voor dit verhaal en deze setting die couleur vooral uit vijftig tinten grijs en heel veel troosteloosheid moet bestaan. Wat ze veel minder beseffen is dat de setting ook meer zou moeten zijn dan enkel context bij wat zich ontpopt tot een wraakthriller, wanneer Elines vader zich met de zaak gaat bemoeien. En omdat Monsaert, in tegenstelling tot wat bijvoorbeeld Denis Villeneuve in Prisoners (2013) met eenzelfde thema deed, het verhaal op geen enkel moment gebruikt om radicaal te onderzoeken wat de mogelijke gevolgen van kindermisbruik zijn op de levens van alle betrokkenen, glijdt Le Ciel Flamand gaandeweg steeds verder af naar pure exploitatie.

Sam De Wilde