LA ZONA

Het recht op moord

  • Datum 06-01-2011
  • Auteur
  • Gerelateerde Films LA ZONA
  • Regie
    Rodrigo Plá
    Te zien vanaf
    01-01-2007
    Land
    Mexico
  • Deel dit artikel

Een heksenjacht begint als een jongen uit de sloppenwijken zich in la zona schuilhoudt in het uiterst dure deel van Mexico-stad.

Kadeng. Een reclamebord valt om door de storm en schakelt de camera’s uit die de extreem chique, exclusieve buurt van Mexico-stad moet vrijhouden van indringers. Uit de sloppenwijken die deze buurt omringen, kunnen nu drie jongens langs het schrik- en prikkeldraad de muur over, voor een inbraak met veel buit. Maar wanneer een welgestelde bewoonster wordt vermoord, kan slechts een van de jongens de schoten uit de ruikeluispistolen ontvluchten.
In de harde misdaadfilm la zona zien we Mexico-stad juist niet door de ogen van de inwoners van de sloppenwijken. De Mexicaanse regisseur Rodrigo Plá biedt ons het perspectief van de rijke ‘zona-bewoners’ die een heksenjacht organiseren op de jongen die ontkomen is na het misdrijf. Zelfs de zestienjarige Alejandro (Daniel Trovar) bespreekt met zijn vrienden op school de beste zoektactiek, terwijl ze rokend in de wc-hokjes onderduiken voor de concierge. Plá won met la zona onder andere de Luigi de Laurentiis-award op het Filmfestival van Venetië.
Opvallend zijn de cameravoering en de muziek, die elkaar nu eens tegenspreken en dan weer ondersteunen. Zo schept de camera, wanneer Alejandro en zijn vrienden gewapend op zoek gaan naar de verborgen Miguel (Alan Chávez), een dartelend beeld van kinderen die elkaar speels omduwen en bomen ontwijken. Alsof ze oorlogje spelen. Maar de donkere strijkmuziek drukt de kijker met zijn neus op de feiten: dit zijn echte wapens in handen van sensatiezoekende jongens.
Plá heeft met la zona een portret van de mens gecrëerd dat juist vanwege haar onderhuidse realisme angstaanjagend is. Het is zoals in das experiment (Oliver Hirschbiegel, 2001), waarin mensen voor een experiment de rol van ‘gevange’ dan wel van ‘bewaker’ opgedragen krijgen en zich al snel ontpoppen tot slaven en pure beulen. Ook la zona laat zien hoe snel mensen uit het oog kunnen verliezen dat misdadigers ook mensen zijn en daardoor zonder gewetenspijn een lijk in een container dumpen. Terwijl ze gerechtigheid claimen, halen ze het slechtste in zichzelf naar boven.
Tegelijkertijd speelt de angst om alles kwijt te raken een grote rol in de film. Want hoe meer je bezit hoe banger je bent het te verliezen. Via de videocamera’s bekijken de beveiligers immers niet alleen of er mensen uit de sloppenwijk omhoog klauteren. Ze houden ook de mensen binnen de muren constant in de gaten.
Niet alleen het onderwerp maakt la zona zo heftig. Juist de acteurs maken de film geloofwaardig en beangstigend. Daniel Giménez Cacho bijvoorbeeld, weet een lieve vader in een koelbloedige gek te veranderen. Daarmee symboliseert hij Plá’s grootste bezwaar: wanneer mensen het recht in eigen hand nemen, willen ze alleen maar bloed zien. Ze worden onvoorspelbaar. Sterker nog, ze worden dood- en doodeng.

Laura van Zuylen