Kon-Tiki

Voor het eerst is de waanzinnige en heroïsche reis die Thor Heyerdahl 65 jaar geleden maakte tot speelfilm bewerkt. Een verrukkelijk avontuur.

Stel: je wilt per houten vlot de Stille Oceaan oversteken om een theorie te bewijzen waar geen enkele serieuze wetenschapper geloof aan hecht. Wat ben je dan? Een bevlogen avonturier, een vastberaden held of een gevaarlijke fantast? In Kon-Tiki, over de beroemde expeditie die Thor Heyerdahl in 1947 samen met vijf onervaren bemanningsleden ondernam, is hij het eigenlijk allemaal. In de helderblauwe ogen van hoofdrolspeler Pål Sverre Hagen (Troubled Water) schittert aanstekelijk enthousiasme, maar ook iets wereldvreemds.
Dat het ondanks het filmgenieke karakter van het verhaal nog zo lang duurde voordat de film er kwam, had onder meer te maken met Heyerdahl zelf, die het liefste zijn hele biografie naar het witte doek vertaald zag. De productie van de film kwam daardoor pas op streek nadat hij in 2002 overleed. Dat schiep waarschijnlijk ook de ruimte voor wat formulewerk want Kon-Tiki bevat zo ongeveer alles wat je verwacht van een avonturenfilm met zes mannen op de oceaan: een zware storm, ontmoetingen met vriendelijke en minder vriendelijke zeedieren, onderlinge vriendschap en dito spanningen. Wanneer het vlot niet van zijn potentieel gevaarlijke koers af wil komen, is een vertrouwenscrisis onvermijdelijk. Het is allemaal volgens het boekje, maar dat maakt niet uit: het werkt.

Sasja Koetsier