JUDAS KISS

Met zijn regiedebuut Judas Kiss maakte Sebastian Gutierrez een misdaadfilm die geheel tegen de Zeitgeist ingaat. Ongeacht of hier innerlijke overtuiging of ordinair geldgebrek aan ten grondslag ligt, ademt Judas kiss ondanks al zijn hipheid de geest van een klassieke film over ontvoering, corruptie en bedrog.

Judas kiss beleefde zijn première op het festival van Toronto in september 1998. In de Verenigde Staten werd de film alleen op televisie vertoond, en Nederland is na Oostenrijk, Frankrijk en Spanje pas het vierde land waar hij het bioscoopcircuit haalt. Regisseur/scenarist Sebastian Gutierrez (29) is van Venezolaanse nationaliteit. Hij acteerde in twee nondescripte films en nu regisseert hij ineens acteurs van naam: Emma Thompson, Alan Rickman, Carla Gugino en veteraan Hal Holbrook. Coco Chavaz (Gugino) en haar vriend Junior (Simon Baker-Denny) hebben genoeg van hun belegen chantage-scenario (Coco duikt met een hitsige zakenman het hotelbed in, Junior komt binnen en maakt foto’s, de zakenman betaalt zwijggeld). Het is tijd voor een volgende stap op de maatschappelijke ladder: ontvoering. Statistisch gezien is dit geen goed plan. "Even school kids know that kidnapping is a fool’s game," moet Coco toegeven, maar de omstandigheden maken het wel erg verleidelijk.

Spervuur
Computergenie Ben Dyson, oprichter van Dyscape, is verzekerd voor vier miljoen dollar. Het staat vast dat Dyscape dit bedrag zal uitkeren zonder zelfs maar met de ogen te knipperen en er alles aan zal doen om de politie op afstand te houden. Dus besluit het duo, aangevuld met een jeugdvriend en een Duitse expert in geweldzaken, de statistiek te tarten. Ten onrechte blijkt al gauw. Op het kritieke moment loopt een vrouw hinderlijk in de weg en Coco ziet zich gedwongen haar dood te schieten. De bende schrikt zich een ongeluk wanneer zij de vrouw van een invloedrijk senator blijkt te zijn. Rechercheur Friedman (Alan Rickman, die er de hele film in slaagt te kijken alsof hij al weken zijn bed niet gezien heeft) wordt op de moord gezet, FBI-agente Hawkins (Emma Thompson, onengelser ogend en klinkend dan ooit) mag de kidnapping oplossen.
Wat men ook op Judas kiss kan aanmerken, uit alles blijkt dat Gutierrez een filmliefhebber is in hart en nieren. Je ziet hem bij wijze van spreken als klein jongetje met open mond voor de video zitten, een grote stapel oldies (Harper, The asphalt jungle, The friends of Eddie Coyle) binnen handbereik. Judas kiss onttrekt zich aan recente ontwikkelingen van de actiefilm. De film is niet zachtzinnig, maar naar hedendaagse maatstaven blijft het geweld ruim binnen de perken. Ook andere moderne vormen van overdrijving zijn opvallend afwezig. Een shootout tussen de politie en de ontvoerders duurt nog geen halve minuut. Een achtervolgingsscène krijgt een voortijdig einde omdat Friedman zijn auto total loss rijdt ("Ik zei je toch dat ik een waardeloze automobilist ben", verdedigt hij zich tegenover bijrijder Hawkins). De opvallendste zwakte van de film ligt in het niveau van de grappen. Gutierrez hanteert de mitrailleur-methode, en inderdaad schiet hij bij zijn verbale spervuur wel eens raak. "Is het niet wat vroeg om te drinken?" vraagt een bezorgde collega aan Friedman. Een domme vraag: "Wanneer je zoveel drinkt als ik, moet je wel vroeg beginnen." Maar veel vaker zijn de dialogen flauw en banaal. De combinatie van regisseur en scenarist is voor een 29-jarige debutant ook wel erg hoog gegrepen. De tweede film van de regisseur zal uitsluitsel moeten geven over wat hij werkelijk kan.

Hans Knegtmans