IT’S HARD TO BE NICE

Werkte de bobsleebaan nog maar

  • Datum 01-12-2010
  • Auteur
  • Gerelateerde Films IT’S HARD TO BE NICE
  • Regie
    Srdan Vuletic
    Te zien vanaf
    01-01-2007
    Land
    Bosnië-Herzegovina
  • Deel dit artikel

De aardige Bosnische tragikomedie it’s hard to be nice laat zien dat glimmende nieuwe velgen nog geen nieuw leven hoeven te betekenen.

In het kaalgevreten Bosnië uit de tragikomedie it’s hard to be nice is mensenliefde moeilijk vol te houden. Het Sarajevo dat regisseur Srdan Vuletic laat zien, is een stad van eigenbelang. Spil van de voor het grote publiek bedoelde film is de montere taxichauffeur Fudo, die de onderhoudende film dankzij zijn pretoogjes makkelijk kan dragen. Fudo is bereid zijn leven met vrouw en kind op het spel te zetten voor een schaduwbestaan in de criminaliteit. Door de overzichtshots van de Bosnische hoofdstad bij nacht en de straatbeelden overdag, waan je je snel ter plekke in deze stad waar, zoals een van de personages zegt, een wiskundeleraar straatarm door het leven gaat en de misdaad een van de weinige opties is.
Terwijl Fudo’s vrouw een leven zonder bloedvergieten wil, zit Fudo aan een tafel met onderwereldfiguren cocktailprikkers in een landkaart te steken om zo hun onroerend goed te verdelen. Fudo neemt daarna onverwacht een radicale beslissing: hij breekt met zijn verleden, gaat een lening aan, koopt een gloednieuwe Renault-minivan met glimmende velgen en steekt zich in Armani-pak dat hem aanzien en respect moet brengen. Vanaf nu heeft hij maar één doel: aardig zijn voor de mensen. Naïef? Beter dan cynisch.

Mercedes
it’s hard to be nice zit vol met lichtvoetige bespiegelingen over het huidige Bosnië dat de oorlog en armoede achter zich wil laten en eigenlijk zelf ook een nieuw leven wil beginnen. Vuletic, die eerder een Tiger Award won met summer in the golden valley, brengt dat bericht niet somber maar met humor. Terwijl Fudo wordt gepijpt door een studente politicologie die daarmee haar taxirit betaalt, weet hij ondertussen een lofzang af te steken over hoog opgeleide mensen en de toetreding tot de EU.
Ook een discussie tussen een aantal mannen over zijn patserige Renault loopt op een grappige manier uit de hand. Via automerken wordt de buitenlandse politiek geanalyseerd. Een auto uit Frankrijk, het land dat met zijn Eiffeltoren staat voor megalomanie, dat kan toch niet? Ja maar, werpt een taxichauffeur tegen, Polen en Israëliërs rijden toch ook in een Mercedes, terwijl hun relatie met Duitsland op zijn zachts gezegd moeilijk lag?
Vuletic wil hiermee illustreren dat Bosnië bezig is om opnieuw zijn plaats te bepalen op het wereldtoneel. Het zoekt een machtsplek tussen de andere landen van Europa en moet ook op moreel vlak een nieuwe positie innemen. De scène rond de vervallen bobsleebaan spreekt boekdelen. Fudo is reisleider geworden van drie jonge Japanners die alle beroemde plekken van Sarajevo willen zien. Hij neemt ze mee naar de aftandse bobsleebaan die betere tijden heeft gekend tijdens de Olympische Winterspelen van 1984. Het logo is een treffend symbool, dat ooit stond voor hoop en glorie, maar nu juist een pijnlijke herinnering is aan vervlogen tijden die het contrast met de huidige misère alleen maar groter maakt.

Mariska Graveland