IN YOUR HANDS

De plot van In your hands klinkt als een goed verhaal uit de tijden van Bergman en Bresson. De zwaarmoedige Dogma-film heeft echter een andere verdienste: het laat goed zien wat er mankeert aan de Dogma-regels.

De grote christelijke thema’s komen voorbij in de Deense film In your hands, die gehoorzaamt aan de regels van het Dogma-manifest. Een film die zo niet alleen puriteins is in de vorm maar ook in inhoud. Schuld, vergeving, geloof, bijgeloof, zonde, deugd. Hoe te leven?
Een vrouwelijke priester gaat aan het werk in een gevangenis. Ze is een blije, mooie vrouw die meent te weten hoe je moet leven, en ze wil zich inzetten voor hen die dat nog niet weten. Waar kan je dat beter doen dan in een gevangenis? Maar dan slaat het noodlot toe en wordt de priester aan het wankelen gebracht.
Priester Anna gaat aan het werk op hetzelfde moment als de nieuwe gevangene Kate arriveert. Die blonde Kate is een mysterie. Een zwijgzame, stuurse vrouw die toch een wonderlijke aantrekkingskracht uitoefent op de andere gevangenen. Er wordt gezegd dat ze helende handen heeft. Ze helpt een mede-gevangene van de drugs af alleen door haar aan te raken. Haar aanwezigheid zorgt er zomaar voor dat de sfeer in de gevangenis verbetert. "Zij en God hebben iets samen", vertrouwt een andere gevangene Anna toe. Alleen priester Anna wantrouwt Kate. Meer nog als ze erachter komt wat Kates misdaad was. Als Anna zwanger blijkt en de baby een afwijking lijkt te hebben, zoekt ze niettemin wanhopig Kate’s hulp.

Heimwee
Zoeken naar de waarheid via kuisheid in de cinematografie, dat was ooit de opzet van Lars von Trier toen hij met zijn handlangers het Dogma-manifest formuleerde. Geen special effects, geen kunstlicht, geen muziek, de camera dicht op de huid van de acteurs. De 10 geboden van het manifest zijn al vele malen herhaald maar In your hands is de eerste Dogma-film sinds lang die weer aan dat oorspronkelijke manifest herinnert. Niet omdat het zo’n geslaagde Dogma-film is, eerder omdat hij zo goed laat zien wat er mankeert aan de regels. Geen kunstlicht maakt nog geen waarachtiger film. De losse cameravoering is in In your hands net zo dwingend als in eerdere Dogma-films. Het acteren is indrukwekkend.
Toch ga je nergens echt in dit zwaarmoedige verhaal geloven. Niet in de mooie Anna, die eerst te blijmoedig is en daarna te ontredderd. Ook niet in de afstandelijke Kate, die niet veel meer doet dan stuurs aan een sigaret trekken en turen. Het dilemma waar de priester voor komt te staan voelt verzonnen en onecht. In your hands getuigt meer van heimwee naar Bergman dan van Bergman zelf. Zoals het Dogma-manifest indertijd al meer getuigde van het verlangen naar regels dan van het geloof in die regels. Daar komt bij dat Dogma-stijl ook helemaal niet goed werkt bij een verhaal over een gevangenis. De camera op de huid zorgt ervoor dat de muren verdwijnen.

Jann Ruyters