Hemel

Op zoek naar liefde is de jonge vrouw Hemel het spoor kwijtgeraakt. Dit ambitieuze debuut van Sacha Polak werd geselecteerd voor de Forum-sectie van Berlijn en won daar de Fipresci-prijs van de internationale filmkritiek.

Het hangt kennelijk in de lucht. Met enige regelmaat duiken er de laatste tijd films op die laten zien dat seks een slechte vervanger is voor liefde en menselijk contact. We zagen het in zulke uiteenlopende producties als Shame en Lena, terwijl het Servische Klip, Tigerwinnaar op het Filmfestival Rotterdam, ook al een duit in dit zakje deed.

Debuterend regisseur Sacha Polak en ervaren scenarioschrijver Helena van der Meulen (Joy) doen met Hemel mee aan deze ontnuchterende trend. Van der Meulen liet zich inspireren door Polaks korte film Drang over een meisje dat op zoek naar liefde haar seksuele fantasieën aan de spiegel toevertrouwt. Hemel (dapper debuut van Hannah Hoekstra) is in de naar haar genoemde film een jonge vrouw die een soortgelijk spel speelt met mannen van vlees en bloed.

Dwaalspoor
Hoe vrijpostig, provocerend en zelfs agressief ze dat aanpakt zien we direct al in de ijzersterke openingsscène. We treffen Hemel tijdens het verbale, maar seksueel zeer expliciete naspel met een van haar vele veroveringen. De lichamen zijn onbarmhartig naakt en het scherpe licht maakt alles eerder kwetsbaar dan verleidelijk. Uit de spottende toon van Hemel blijkt duidelijk dat ze niet van plan is een lief meisje te zijn. Als ze naar de wc gaat plast ze staand, als een man.

In de ontroerend mooie slotscène, die in alles het volstrekte tegendeel is van het begin, durft Hemel eindelijk een nieuwe stap te zetten en haar gevoelens toe te laten. De tussenliggende episodes zijn minder spannend en soms doemt er zelfs een gevoel van herhaling op.

In de beste momenten is Hemel een intrigerend portret van een jonge vrouw die op een emotioneel dwaalspoor is geraakt, maar hoe dat precies zit is minder duidelijk. Heeft het iets te maken met het feit dat de moeder van Hemel kort na de geboorte van haar dochter zelfmoord pleegde, of met de obsessieve manier waarop Hemel aan haar vader (Hans Dagelet) hangt? Is het toeval dat als ze dan toch plotseling verliefd wordt dit op een oudere getrouwde man is? Soms krijg je het gevoel dat er gewoonweg te veel ideeën in Hemel zijn gestopt.