Harry, un ami qui vous veut du bien

Als een soort oplossing voor al uw problemen duikt de mysterieuze, behulpzame Harry op uit het niets in de intense, licht-ironische thriller Harry, un ami qui vous veut du bien. Om vervolgens nooit meer weg te gaan.

Net als in Lodewijk Crijns’ film Met grote blijdschap voert geforceerde gezelligheid de boventoon in de thriller Harry, un ami qui vous veut du bien. Tegen het einde van de film wordt er een fles champagne te voorschijn gehaald, maar elke reden tot feest is tot op de bodem verschrompeld, tot in die diepe donkere put in de achtertuin.

Vanaf de eerste beelden wordt er geknaagd aan de gezinsidylle. “Ik wil een lolly”, jengelt een meisje op de achterbank, onderweg naar een zonnig vakantieoord, terwijl ze nog eens flink tegen de achterkant van papa’s stoel aanschopt. Het jonge gezin is duidelijk aan het eind van zijn Latijn; de redding komt in de vorm van een man die ze ontmoeten bij het benzinestation, een onbestendig oord dat al voor menig filmpersonage een tweesprong in het leven betekende. De man stelt zich met een brede lach voor als een oude schoolvriend, maar de jonge vader Michel herkent hem niet. Lang blijft onduidelijk of deze jolige Harry de waarheid spreekt: het wantrouwen walmt door de film heen.

Eenmaal aangekomen in de bouwvallige vakantieboerderij blijkt dat Harry geobsedeerd is door een gedicht dat Michel ooit voor de schoolkrant heeft geschreven. Hierna ontpoppen Harry en Michel zich tot een soort Dr. Jekyll en Mr. Hyde: wat de timide Michel niet durft, fikst de daadkrachtige Harry in een oogwenk. In het begin is Harry’s hulpvaardigheid nog welkom, maar als hij hen een patserige, afzichtelijke ‘four wheel drive’-auto cadeau doet, begint zijn opdringerigheid te irriteren. De boel escaleert als hij met gruwelijke ‘oplossingen’ voor Michels problemen aan komt zetten. Puur uit altruïsme en bewondering wordt Harry degene die de uitgebluste Michel weer vleugels moet geven, maar hem tegelijkertijd diep het moeras in trekt.

Bimbo
Geen enkele Fransman heet Harry, en het vermoeden rijst dat regisseur Dominik Moll hem heeft genoemd naar al die beroemde Harry’s uit de filmgeschiedenis: The Trouble with Harry, Harry Lime, Harry uit The Wrong Man. De Catalaanse acteur Sergi Lopez (Western, Une liaison pornographique) zet zijn Harry neer als een opschepper die hoog opgeeft over zijn viriliteit, met een bimbo aan zijn zijde en een auto met airconditioning onder zijn kont — in tegenstelling tot de armlastige Michel —, maar Harry is ook iemand die sympathie wekt. Zijn ambivalentie is bijna perfect gedoseerd. De implosies die door hun symbiotische relatie worden veroorzaakt, worden soms onderbroken door een zwart-komische scène, zoals die waarin blijkt dat Michel nog steeds onder de plak zit bij zijn vader, een tandarts in ruste die af en toe voor de lol proefboringen uitvoert op zijn zoon.

Harry, un ami qui vous veut du bien laveert tussen een thriller die vrolijk uit de filmgeschiedenis plukt, een licht-ironische familieschets en een treuriger getoonzet portret van twee mannen die iedereen willen plezieren, maar ondertussen precies het tegenovergestelde doen, en meer op elkaar lijken dan ze zouden willen.