GIRL 6

Vlak na Clockers verschijnt Spike Lee’s nieuwste film al in de bioscoop. Zijn engagement richt zich nu op de zo verguisde telefoonseksindustrie. Wat wordt aangeprezen als "the outrageous new comedy from Spike Lee" ontaardt in een verwarrend pleidooi voor zelfrespect. Deze keer verlaat men de bioscoop niet met een onverhulde maatschappelijke boodschap in de achterzak, maar moet men het doen met praktische tips: ontbloot nooit je borsten voor ongure regisseurs.

Memorabel is de scène uit Short cuts, waarin Chris Penn lijdzaam toeziet hoe zijn vrouw de meest uiteenlopende types telefonisch bevredigt, maar zelf slechts routineus Beertje genoemd wordt. 06 van Theo van Gogh veroorzaakte opschudding juist omdat de telefoonseks niet vunzig was. Spike Lee gebruikt het onderwerp om een worstelende medemens te belichten, wiens toestand te wijten is aan zwakheid en een teveel aan inlevingsvermogen. Lee’s wereld van de sekslijnen is niet armzalig en louche, maar juist vol fantasie, met trendy gekapte dames in strakke witte kantoorruimtes.
Girl 6 is het pseudoniem voor een actrice wiens goedbedoelde ambities worden tegengewerkt door arrogante regisseurs, die het noodzakelijk vinden haar borsten te keuren voor hun nieuwste exploitatiefilm. Quentin Tarantino is wederom geknipt voor deze zelfrelativerende cameo. Ook haar agent is een luie blaaskaak, gespeeld door een net niet hippe John Turturro met wilde pruik in een korte, maar zeer geslaagde bijrol. Na vele bijbaantjes belandt Girl 6 bijna in de wereld van de vallende luikjes: de peepshow. De slonzige, onverschillige madam (Madonna) schrikt haar echter zo af dat ze besluit te gaan werken in de wondere wereld van de anonieme telefoonseks.
Als rasechte actrice vindt ze hier haar levensvervulling: de fantasievrouw die elke gewenste vorm kan aannemen, compleet met vele hese telefoongesprekken. Hiermee wordt in één klap ook het bioscooppubliek bediend, die in haar vele gedaantes vast wel iemand van zijn gading kan vinden. Helaas gaat onze labiele heldin ten onder aan haar eigen fantasie. Haar gevoelige ziel bereikt zijn breekpunt als Girl 6 een afspraakje maakt met één van haar klanten. Hij ontwijkt haar zodra hij ziet dat ze niet voldoet aan zijn (blanke) schoonheidsideaal. De grand finale dient zich aan als Girl 6 in de armen van haar ex-man staat, omringd door vallende telefoons die neerpletteren en haar zelfreiniging zouden moeten symboliseren.

Onderwereld
Dat Lee ons meent te moeten waarschuwen voor de donkere kant van de telefoonseksindustrie is wonderlijk, ondanks zijn reputatie om de alarmbel te luiden. Het verband dat hij suggereert tussen het werk van Girl 6 en haar geestelijk verval is duister en vergezocht. Een overduidelijke en misplaatste metafoor voor haar neergang is een krantebericht over een meisje dat in een lege liftschacht is gevallen en dit ternauwernood heeft overleefd. Zeker is in ieder geval dat eventueel ontluikende lustgevoelens, de film is immers doorspekt met pikante gesprekken, door dit dramatische gegeven bruut worden afgekapt. De lichtvoetige toon, het is tenslotte een komedie, had geschikt verpakkingsmateriaal kunnen zijn, ware het niet dat de film meer verbazing wekt dan lachsalvo’s. Liefhebbers van merkwaardig mislukte films komen dan ook flink aan hun trekken.
Verreweg de meest amusante vondsten bestaan uit korte, op zichzelf staande scènes, die de gedaanteverwisselingen in de fantasiewereld van Girl 6 kracht bij zetten. Met veel plezier wordt geciteerd uit tv-series en blaxploitationfilms. Begin jaren zeventig bloeide dit subgenre, waarin producenten inspeelden op de honger van de zwarte gemeenschap naar eigen actiehelden. Ongegeneerd geld verdienen was veelal het doel van de filmmakers. Wat uitstekend in de markt lag was een verheerlijking van de gewelddadige onderwereld, aangekleed met veel soulpijpen en een swingende muziekscore.

Erbarmelijke grappen
Eén van de bekendste blaxploitationpersonages, Cleopatra Jones, wordt door Girl 6 geïmiteerd in zo’n afgeronde sketch. Ze laat de jaren zeventig herleven door een geheim agente met bijbehorend afrokapsel te spelen, die haar aanvallers met welgerichte karatetrappen overmeestert. Triomfantelijk verlaat ze het slagveld, begeleidt door haar coole soulvriend, die zo uit de set van het roemruchte ‘Superfly’ lijkt te zijn weggelopen. Deze film wordt geparodieerd met een scène uit de fictieve tv-serie ‘The Jeffersons’, waarin bewust een aantal erbarmelijke grappen wordt gemaakt. Een ander trucje om de gefantaseerde metamorfoses van Girl 6 te illustreren is het incidentele gebruik van cinemascope op widescreenformaat, wat betekent dat de beelden langgerekt vertoond worden.
Ondertussen zijn Prince-haters al flink moe geworden van de geluidsband. ’s Mans gehele oeuvre wordt er in een sneltreintempo doorheen gejaagd. Zelfs onder een alledaags gesprek speelt hij er lustig op los, niet vermoedende dat hij daarbij wordt gereduceerd tot achtergrondmuziekje. Liefhebbers van Naomi Campbell kunnen daarentegen maar liefst één seconde van haar aanwezigheid genieten. Dergelijke optredens bevestigen het vermoeden dat Girl 6 zijn komische kant moet hebben van cameo’s en een protserige trucendoos. Het pleidooi voor zelfrespect lijkt daardoor gekunsteld, waardoor vorm en inhoud mijlenver uit elkaar komen te liggen. De promotieslogan ‘outrageous’ kan dus net zo goed opgevat worden als de andere betekenis van het woord: overdreven.

Mariska Graveland