GELUK IS ALS GLAS

Geluk is als glas van Petra en Peter Lataster is een rijkgeschakeerd portret van een tiental gewone inwoners van Den Haag. Deze Hagenezen, waaronder bijvoorbeeld een straatveger, een vluchteling en een raamexploitant uit de rosse buurt, worden gevolgd bij hun dagelijkse bezigheden. Het gedachtegoed van wijsgeer Baruch Spinoza, die in de zeventiende eeuw in Den Haag woonde, fungeert in de film als rode draad. Spinoza gaf weinig om rijkdom en het echtpaar Lataster vroeg zich af hoe Spinoza’s latere stadsgenoten daarover denken. De filmmakers hebben een aantal mensen gevonden die interessant zijn in hun alledaagsheid. Daarbij is de relatie mens-geld natuurlijk een uitstekende manier van karakteriseren, wat een mooi sociaal portret van hedendaags Nederland oplevert. Het is jammer dat sommige geportretteerden minder goed uit de verf komen, maar dat is onvermijdelijk met zoveel personages. Grootste ergernis in de film is echter het gedweep met Spinoza. Als zijn standbeeld in Den Haag voor de zoveelste keer het kader vult en er weer een intelligente spreuk van de man wordt geciteerd, vraag je je af waarom de filmmakers niet wat meer vertrouwen konden hebben in de inhoud van wat de geportretteerden zelf te berde brengen. Alleen dat al maakt Geluk is als glas tot een prachtige film.

Frank de Neeve