CORPSE BRIDE

Een vrolijke nachtmerrie

  • Datum 02-11-2010
  • Auteur
  • Gerelateerde Films CORPSE BRIDE
  • Regie
    Tim Burton, Mike Johnson
    Te zien vanaf
    01-01-2005
    Land
    Verenigde Staten
  • Deel dit artikel

Fans van Tim Burton hebben een goed jaar. Eerder kwam al Charlie and the chocolate factory uit, nu verschijnt Corpse bride, dat alle elementen bevat die we van de filmmaker mogen verwachten. Dat maakt de film alleen in animatietechniek baanbrekend.

Een animatiefilm over een jongeman (stem van Johnny Depp) die per ongeluk met een sexy lijk trouwt (Helena Bonham Carter) op de avond voor zijn huwelijk met de vrome Victoria (Emily Watson) — dat kun je wel aan Tim Burton overlaten. Burton is immers specialist in het afwijkende en macabere. Alles is verpakt in zijn herkenbare stijl, die inmiddels zijn commerciële kracht bewezen heeft. Net als in zijn voorgaande films valt er in Corpse bride visueel veel te snoepen: de stop-motion animatie loopt vloeiend, evenals het spectaculaire camerawerk. Daarbij doen de decors vertrouwd aan; ze verbeelden Burtons gotische sprookjeswereld goed. Dat het overwegend onderhoudende verhaal op sommige punten wat inzakt, wordt dus goed opgevangen door visuele pracht en technisch vernuft.
Corpse bride is op het gebied van stop-motion animatie een grote stap vooruit en laat daarmee zijn voorganger The nightmare before Christmas (1993) achter zich. Voor het eerst werd alles vastgelegd met digitale camera’s, waardoor shots veel sneller controleerbaar zijn dan bij film. Vroeger moesten de animatoren een dag wachten om het resultaat te zien, nu slechts twee uur. Ook zijn de camera’s kleiner zodat ze makkelijker manoeuvreerbaar zijn en dichter bij de poppen kunnen staan.

Sexy
Een bekend stijlelement van Burton is het contrast tussen de ‘normale’ wereld en de afwijkende, bijzondere wereld, waarbij de laatste altijd zijn voorkeur heeft. In Corpse bride wordt de Victoriaanse tijd weergegeven in koude blauwtinten, terwijl de onderwereld van de doden uit vrolijke kleuren bestaat. Het is er dan ook een stuk leuker toeven dan in het dodelijk saaie land der levenden. De bruiden Corpse Bride en Victoria vormen allebei een weerspiegeling van de Victoriaanse tijd. Victoria straalt op een lieflijke wijze de vroomheid uit van die tijd (wat haar naam ook al aangeeft). Corpse Bride is een meer sexy variant. Zij verbeeldt de onderdrukte seksualiteit die onder de oppervlakte sidderde. Dat Bonham Carter haar stem leende aan de macabere bruid en de pop ook daadwerkelijk iets op haar lijkt, is een goede zet geweest. Bonham Carter heeft immers eerder een sexy, psychotische dame gespeeld in Fight club en Novocaine.
Uiteindelijk gloort er hoop voor het land der levenden: ware liefde krijgt alsnog een kans. Originaliteit en warm positivisme eisen hun plaats op in het Victoriaanse keurslijf. Net zoals Burton zijn plaats uiteindelijk heeft veroverd in Hollywood. Want hoewel Burton zich de rol van buitenbeentje in zonnig Hollywood heeft aangemeten — net als zijn personages —, wordt hij daar tegenwoordig juist geroemd om zijn afwijkende visuele stijl en status van excentriekeling. Burtons commerciële succes is het bewijs dat hij inmiddels is geaccepteerd door de mainstream. Aan de ene kant betekent dit dat er in Hollywood plaats is voor originaliteit, aan de andere kant dat Burtons extravagantie er slechts de nieuwe marketingstrategie is.

Michael Minneboo