CASSHERN

Platbeukend pacifisme rond nieuw mensenras

  • Datum 21-10-2010
  • Auteur
  • Gerelateerde Films CASSHERN
  • Regie
    Kazuaki Kiriya
    Te zien vanaf
    01-01-2004
    Land
    Japan
  • Deel dit artikel

De Japanse sf-film Casshern brengt zijn anti-oorlogboodschap met een alles platwalsende mix van gewelddadig spektakel, flitsende animatie en gezwollen taalgebruik.

Er heeft deze eeuw weer eens een oorlog gewoed. En geen kleintje: vijftig jaar bevochten Europa en Azië elkaar, waarna de Oosterlijke Federatie als overwinnaar uit de bus kwam. De strijd ging gepaard met intensieve biologische en nucleaire oorlogsvoering, waardoor een groot gedeelte van de bevolking is gemuteerd. Deze groep komt nu in opstand. De dreiging van de rebellen wordt steeds groter, terwijl een briljante professor (Akira Terao) aan een uitvinding werkt waarmee een nieuw mensenras kan worden gekweekt. Wanneer zijn zoon (Yusuke Iseya) tijdens de opstand gewond raakt, gebruikt de professor hem als proefkonijn, met uiteraard grote en onvoorziene gevolgen.
Dit regiedebuut van de jonge filmmaker Kazuaki Kiriya is gebaseerd op Shinzo ningen casshern, een tekenfilmserie uit 1973. Sindsdien heeft de techniek in het animatiegenre natuurlijk een enorme vooruitgang geboekt. Kazuaki heeft dan ook alles uit de kast getrokken om Casshern tot een overdonderend visueel spektakel te maken: het vloeiende mengsel van live-action, animatie en CGI-gebruik levert beelden op om van te watertanden. Daarbij werden net als bij bijvoorbeeld Sky Captain and the world of tomorrow vrijwel alle scènes met acteurs voor een ‘green screen’ gefilmd, waarna de actie en decors later met de computer werden toegevoegd. Het resultaat is een opvallend naadloos samenvallen van menselijk handelen in een volledig kunstmatige achtergrond, die is samengesteld uit een prikkelende combinatie van nazi- en Sovjet-architectuur en futuristische beelden die we kennen van Metropolis en Blade runner.

Ronkend
Met de buitenkant zit het in Casshern dus dik in orde. De massascènes waarin met beukende Rammstein-achtige klanken een leger robots door een stad marcheert, waarna de rebellenleider (Toshiaki Karasawa) met de zoon van de professor een adembenemend gevecht begint, is een ware kraker en bezit in het kleurgebruik (het beeld wordt radicaal verdeeld in rood en zwart) een Tron-achtige allure. Ook het slotgevecht rond een stad die in een honderden meters hoge machine verandert mag er wezen.
Met het binnenste van de film is het echter minder florissant gesteld. Kazuaki heeft zich duidelijk blind gestaard op de technische mogelijkheden, en de ontwikkeling van plot en personages verwaarloosd. Het verhaal is niet alleen warrig en onoverzichtelijk, de regisseur heeft geen idee hoe scènes moeten worden opgebouwd, uitgespeeld en afgesloten. Daarnaast duurt de film simpelweg te lang. Het resultaat is een aaneenrijging van momenten die slechts zelden samenhang bezitten en het erg moeilijk maken zich als kijker met het gebodene te identificeren. Dat Casshern ondanks al het extreme geweld voortdurend een boodschap van vreedzame coëxistentie uitdraagt middels ronkende speeches over de ellende van oorlog en het streven naar geluk voor alle mensen op aarde, komt niet alleen paradoxaal over, het heeft zelfs iets aandoenlijks. En dat kan Kazuaki toch nooit met zijn peperdure film bedoeld hebben.

Mike Lebbing