BRODEUSES

Borduren kan therapeutisch werken. Als het tienermeisje Claire in de intieme film Brodeuses merkt dat ze zwanger is, besluit ze in het naaiatelier van een oudere, rouwende dame te gaan werken. Zo nauwgezet als Claire de steken zet, heeft Eléonore Faucher ook haar fijnmazige speelfilmdebuut geweven.

Als de gynaecoloog een echoscopie maakt, dan draait het tienermeisje Claire haar hoofd weg. Ze hoeft de foetus in haar buik niet te zien. Haar zwangerschap was een ongelukje, en het liefst ontkent ze het bestaan ervan. Claire verbergt haar buik voor haar omgeving onder dikke truien en ze is vastbesloten om de baby na de geboorte af te staan.
Maar naarmate haar zwangerschap vordert, gaat ze steeds meer van haar toekomstige kind houden. Brodeuses, het filmdebuut van Eléonore Faucher, schetst de periode waarin voor Claire de zon weer achter de wolken tevoorschijn komt. En dat is voor een groot deel te danken aan haar favoriete tijdverdrijf: borduren.
Precieus en fijnmazig: het zijn woorden die van toepassing zijn op broderiewerk, en ze passen ook uitstekend bij dit filmdebuut van Eléonore Faucher. Heel behoedzaam brengt de regisseur in beeld hoe Claire haar leven op een nieuw spoor zet als het meisje solliciteert bij Madame Mélikian, een naaister die voor gerenommeerde Franse couturiers werkt. Deze oudere dame heeft zojuist haar zoon verloren na een brommerongeluk en probeert in eenzaamheid haar verdriet de baas te worden.
Zo zitten de twee vrouwen zwijgend tegenover elkaar gebogen over het borduurwerk. In het sfeervolle claire obscur van het donkere atelier groeit dan langzamerhand een band tussen hen, die niet uitgesproken wordt, maar ontstaat door het wederzijds respect voor elkaars problemen. De jonge actrice Lala Naymark en de ervaren Ariane Ascaride (onder andere Marie-Jo et ses 2 amours en Drôle de Félix) kunnen die introverte emoties heel mooi spelen. De zeventienjarige debutante Naymark combineert de ingetogen neerslachtigheid goed met de vroegrijpe stuursheid die haar personage ook bezit.

Knieën
Als katalysator van de toenadering tussen de twee vrouwen werkt de al even teruggetrokken Guillaume, een vriend van Madame Mélikians zoon die betrokken was bij het motorongeluk en de schuld op zich neemt. Zijn herhaaldelijke bezoeken aan het naaiatelier dragen ertoe bij dat Madame Mélikian de dood van haar zoon verwerkt, en Claire opnieuw de liefde in haar leven ontdekt. In een mooie toenaderingspoging vraagt Guillaume het borduurwerk beter te bekijken. Onder het opgespannen doek ziet hij vooral Claires knieën.
Brodeuses, die vorig jaar in Cannes de prijs van Semaine de la critique won, is een fragiele en intieme film over het verwerken van verlies, en het hervinden van het geluk. Claires supermarktvriendje en haar moeder zijn sinds haar zwangerschap van haar vervreemd, maar ze krijgt er met Guillaume en Madame Mélikian een nieuwe geliefde en een substituut-moeder voor terug. Madame Mélikians leed wordt op haar beurt verzacht door Claire, waar zij als een moeder voor kan zorgen. Het is een harmonieus einde van een zeer uitgebalanceerd filmdebuut.

Pieter Bots